2012 yeni başlamıştı.
Ama inanılmaz su içişler ve sık tuvalete gidişlerle beraber yemek yemelerime rağmen zayıflamam da devam etmekteydi. Bana çok zayıfladın diyenlere normal halim diyerek karşı çıkıyor ve yüksek şekerin uyuşturduğu beynimle endişelenmeden yaşamaya devam ediyordum.
Sonuçta grip bile olmayan ne kadar ağır çalışırsa çalışsın yılmayan ve yorulmak bilmeyen biriydim. Aklım bana resmen oyun oynuyor ve dayanma kuvvetinin sonuna kadar beni ayakta tutuyordu. Ve hatta şekerin en tavan yaptığı zamanlarda ben en az 3 bin km’lik seyahatleri tamamlayabiliyordum.
Ancak 9 Ocak 2012 gecesi uykudan uyanıp beş litre su içince artık beni kısır döngüye sokan aklıma bir dur deyip doktora gittim.
Su içmek ve çok yemek yemek istemiyordum. Kan tahlili falan derken doktor götürdüğüm sonuçlara bakıp bağırarak bana; ‘Emre Yaprak, çok ağır diyabet hastasısın’ deyince sorduğum ilk soru hala aklım da ‘Eeeee kurtulacak mıyım peki doktor?’.
İşin cilvesi ailede şeker hastası yok, çevremde yok, tanıdığım hasta birisi yok ve hiç ilgimi çekmemiş bu şey şimdi başımda. Asıl şok da bu oldu.
Neyse, hemen hastaneye yatış ve ilk yarım saatte bana bir hızlı bilgilendirme yapılması. Hangisine yetişeceğim diye şaşırıyordum. İşi standarda bağlamışlar ve takır takır anlatıp gidiyorlar. Sadece genç bayan doktorun benim gördüğüm en yüksek HbA1c değerli hastasın demesi oldu o anı aklıma kazıyan. Ben hala diyorum ki ‘Eeeee yüksekse ne olmuş diye’. Ama saatler geçmeye başladıkça, her gelen hemşireye tek tek sormaya başladım Olayın vehametini anladımmmmm… ‘Al işte dedim Emre, bu kadar. Şeker bir adam olmanın faturası. Ve işte üstüne yapıştı bu iş’.
Yanımda yatan ve yavaş yavaş budanan şeker hastası amcayla konuştukça da halime şükrettim. En azından karşıma gelen her işi ciddiye alan bir kişilik olduğumdan bu işi de ciddiyetle ele alacak ve onun gibi inkar etmeyecektim.
Altıncı gün ikinci askerlik gibi diyabetten terhis oldum. Ve yine kendi başıma bırakıldım. Başlarından savar gibi taburcu ettiler ve bana dediler ki; ‘al kendin dozlarını ayarla günde dört defa’. Baktım ki yalnızım kendimi verdim bu işi kendi kendime alt etmeye. Bebek adımlarıyla deneyerek yanılarak ve hiç bir şeyi unutmamaya çalışarak bugüne geldim.
Yarın (18.05.2012) taburcu oluşumun tam dördüncü ayı. Bugün ilk kan tahlilimi aldım ve sonuçları gördüğümde kendimle gurur duydum. Bebek büyümeye başlamış ve bilinçlenmişti hemen o coşkuyla Esra Hanım’ı aradım ve ona olan sözümü yerine getirdim. Saolsun bir destekte kendisinden bana geldi.
Kısmetse bundan sonrasında asla yılmak yok.
Takipçimiz : Emre Yaprak
Emre Bey,
Kısa sürede ve yoğun doktor yardımı olmadan diyabeti öğrenmeniz ve kan şekerinizi kontrol altında tutmaya çalışma çabalarınız çok önemli.
Birçok diyabetlinin yapamadığını siz kısa sürede bence harika ilerletiyorsunuz.
Yazınız diyabet belirtileri ve diyabeti öğrendikten sonraki yaşanmışlıkları gayet net anlatıyor. Tekrar katkınız ve paylaşımınız için teşekkür ederim.
Umarım hep beraber hem diyabet gelişimlerimizi hem de diyabetle ilgili gelişmeleri takip edebiliriz.
sevgiler
Emre Bey,
Yaşadıklarınızı çok güzel anlatmışsınız.
İnşallah hep böyle güzel gider şeker düzeyleriniz ama şuna inanın sizin yaşadıklarınızı hep yaşadık. Ama zamanla alışıyoruz.
Bana artık diyabet hastasısın dediklerinde dünyam degişti. Ama Esra Hanım benim melegim oldu. Artık daha farklı bakıyorum. Bu hastalıkla yaşamaya ve hiç te zor gelmemeye başlıyo zamanla.
Bir de hipoglisemiler olmasa daha iyi olacak ama hep yaşadıgım yüksek şekerlerden sonra bu ataklar beni baya zorluyor. Ama az kaldı. Bu da biticek zamanla inşallah daha da iyi olursunuz Emre Eey.
sevgiler
serpil hanım merhaba;
öncelikle yorumunuz için teşekkür ederim. ve gerçekten benimde bu siteye üye olduktan sonra baya bir dünya görüşüm değişmeye başladı.. bende esra hanımdan allah razı olsun diyorum sebeb olduğu için…ben inşallah sistemli olmaya ve bundan ödün vermemeye elimden geldiğince çaba göstereceğim ama hayat ve her an değişen durumlar hep problem çözmeyi gerektirecek türden oluyor. bir yönden asla rutin bir hayatınız olmadığından dolayı memnun olurken bir yandan da uğraşmak istemediğiniz anlarda çile gibi geliyor insana bilmem haksızmıyım… hepimize bu konuda allah sabır versin ve dirayetimizle diyabetimizi alt etmeyi nasip etsin diyorum…ayrıca hipoglesemi ataklarından bahsetmişsiniz bu benim baya bir ilgimi çekti. detaylandırma şansınız varsa nasıl oluyor ve ne zaman oluyor belki hem kendim için hemde hepimiz için değişiklikler karşısında dengemizi daha rahat sağlama konusunda buradan bir fikir üretebiliriz. mayınlı alanda yürüyorken güvenli basılan adımların üzerinden geçer korkumuzu daha da azaltabiliriz… aslında bunu esra hanımdan rica edip bir başlık altında herkes hipoglesemi anı yaşamadan önce yaptıklarından bahsederse belkide ortak bir akıl gibi hareket eder ve yanlışları sadece sıddık “bey” 🙂 üzerinden değilde gerçeğimizden yola çıkarak bulabiliriz. mesela ben şöyle başlayabilirim…
yaşadığım ilk ve tek hipoglesemi atağını hastahaneden terhis olduktan sonra ilk hafta da yaşadım…sabah açlığımı ölçtüğümde 70 çıkan şekerimden sonra tabiki bilmediğim için tuttum hastahanede bana yapılan yüksek dozun aynısı ile insülin vurup az yemek yiyip ve az karbonhidrat alıp şekerimi 50 nin altına düşürmüştüm. sonra panikle üç adet kesme şeker bir bardak vişne suyu ve bir elmayı yediğimi hatırlıyorum tabi sonrasında çıkan şeker 220lerde falandı. bu ilk ti ve şuana kadar başıma gelen tek.. ama oturduğum yerde sanki üç beş km tempolu koşmuş gibi terlediğimi ve bitkin düşüp yatıp uyuduğumu hatırlıyorum çok kötüydü çok allah bir daha hiçbirimize göstermesin… diye anlatabilirim…saygılarımı sunarımmm…
emre bey merabalar,
ben düşük şeker hiç yaşamam sanarken başıma geldi.
esra hanım bana anlatdıgında da dedim ben asla yaşamam diye. çünkü hep yüksek şekerlerle koma halinde hastanede yattım ama pompadan sonra hayatım degişti. yani bir an ne oldugunu anlamadan kendimi yerde buluyorum.
size bir hipogilisemi anımı anlatayım; Oglumu kursa götürdüm 2 hafta önce. eve gelirken bi an terledigimi ve elimin ayagımın titredigini anlayınca elime telefonu alıp eşimi aradım. yoldayım ve kötüyüm dedigimi hatırlıyorum. sonrası yok kafamda. cebimde hep şeker olur. o an cebimdeki şekeri dahi bulamadım ve telefonum kimligim her şeyimi kaybetmişim. eve nasıl geldigimi hatırlamaz haldeydim. Eve geldim biraz yatıp kendime geldikden sonra farkettim. ama gidenlere üzülmedim açıkcası. çünkü eve saglam geldigime şükrettim.
genelde sabahları şeker seviyelerim düşük oluyor.DİYETİSYENİMİZ NEVİN HANIM A son kontrole gittigimde de aynı şeyleri yaşadım. bir an terleme, titreme, halsizlik ve hemen şekerimi ölçtüm. 25 e kadar düşmüş ama inanın o kadar yüksek şekerlerle hastanede yattım. düşük şeker kadar beni yıpratmadı.
beden olarak tabi yüksek şeker bazı hasarlar hediye bırakdı bana ama inşallah az kaldı. bu da bitecek. sabır zaman diyoruz ama zor süreç bunlar.
Temennim inşallah bu süreç hepimiz için çok yıpranmadan düzene girer.
ellerim titremeye başladı hemen şeker ölçmem lazım sanırım vişne suyu beni bekler yine.
sevgiler saglıklı günler dilerim..
Serpil Hanım,
Sizi aradım ama cevap vermediniz.
İyi misiniz? Merak ediyorum sizi.
sevgiler
esra hanım,
iyiyim vişne suyumu içdim çay keyfi yapıyorum buyrun sizleride beklerim ama kurabiye yok boş çay onlardan korkar olduk sizle telefonu kapadım nevin hanımı arıyorum bi fırça yiyicem kesin ama olsun hasdası varmış arıcak beni bekliyorum
sevgiler..
Serpil Hanım,
Hafta sonu bol bol yer içeriz 🙂 🙂 .
öpüyorum sizi.
sevgiler
Serpil Hanım,
Valla şimdi tam okudum yazdıklarınızı ve yorum yapmadığım için bana sitem etmenizi çok haklı buldum…
allah önce afacan ama zeki oğlunuzu size bağışlasın… çok tatlı bir afacan 🙂 anlaştık biz baya baya onunla…
Ayrıca bu durumda sizin kaybettiğiniz şeyleri sizden çalan, artık ruhsuz diyebilirim kendisine, düşecektir bir gün daha beter hale emin olun..
Bugün konuştuğumuz gibi şekeriniz çok düştüğünde lütfen çok sakin olun ama az saldırın şekerli şeylere. Sabır edin ve bunu kendinize devamlı telkin edin..
allahım hepimize şifalar versin…
merabalar emre bey,
evet oglumla çok iyi anlaşdınız iyi dilekleriniz için teşekkürler ama inanın kim ne olursa olsun benim durumuma düşsün isdemem elbet bundada vardır bi hayır yapcak bişey yok eve saglam gelmemde bi başarı bence sizi dinlemeye çalışıcam ama şeker düşünce aklıma gelir mi? bilemiyorum panik oluyorum ve çok belli ediyorum sanırım zamanla bunuda halledecem inşallah tekrar hayırlı yolculuklar
sevgiler
Merhaba Emre Bey,
Gerçekten doktor yardımı almadan bu işi başarmış olmanız takdire şayan.
Ben de herhalde ilk öğrendiğimde Türk Diyabet Vakfı gibi çok ilgilenen, her kişiyle tek hastalarıymış gibi uzun uzun konuşan bir yere gittiğim için başka doktor ve hastahanelerde dikiş tutturamadım 🙂 Dediğiniz gibi otomatiğe bağlamış durumdalar sırayla alıp yolluyorlar.
Ben de şuan tahlillerle uğraşıyorum bulunduğum ilin tıp fakültesi hastahanesinde. 2,5 yıllık tip1 diyabetim.
Esra Hanım Haşimatodan şüphelendi bende de doktorum. Bakalım çarşamba da onun için gideceğim. Haftaya da diyetisyenden randevum var. Yalnız doktorum 1700 kalorilik diyet diye not düştü diyetisyene yollarken. Çok geldi sanki bana. Sizce nasıl?
Bu arada karbonhidrat sayımına da pek sıcak bakmıyor sanırım kendisi. Normal diyetle ikisinin kıyaslamasını yapmamı istedi benden. Anlattım ben de kendimce ama bilmiyorum artık, sonuçlarıma bile bakmadan direkt diyetisyene yolladı 🙂 Sonuçlarımın bir kısmı bu hafta çıkacak.
Sizlerle de tamamlandığında paylaşırım.
Sevgilerle…
Ayşegül Hanım Merhaba,
Diyetinizin kalori miktarını doktorunuz mutlaka en doğru şekilde ayarlamıştır diye düşünüyorum. Benim de hemen hemen o civarda. Endişe etmeyin 🙂 .
Bazı doktorlar anlamadığım şekilde karbonhidrat saymaya olumsuz bakıyorlar. Ama en önemli nokta şu. Kan şekerimizi sadece direkt şeker ve kabonhidratları ürünler yükseltiyor. Bu ürünleri sayarak yersek daha düzenli ve daha esnek bir diyet listemiz olacağını nasıl gözden kaçırıyorlar anlamıyorum. Bence siz mutlaka karbonhidrat saymayı öğrenin. Böylece katı diyet listeleriniz de olnmayacak.
Unutkanlık konusunda da Haşimato bizlerin yakalanabileceği diğer kronik rahatsızlıklardan. Ben sadece unutkanlık sebebiyle gittim bir dahiliye doktoruna ve diyabetli olduğumu söyler söylemez troid testlerime bakıldı. Ve o şekilde çıktı.
Sonuçlarınızı paylaşırsınız çıktığında.
sevgiler
ayşegül hanım merhabalar,
sizede değerli yorumunuz için öncelikle teşekkür ederim. ardın danda inşallah ilgili rahatsızlık şüphesi ile ilgili negatif cevap almanızı canı gönülden dilerim…hastahaneden paketleniş diyorum ben kusura bakmazsanız yöntemimiz aynı ortak yönümüz ve öyle uçsuz bucaksız bir çayıra bırakıldık ki kuzey neresi batı neresi bilemedik taki güneş doğupta doğumuzu kendi bilgimizle tayin edene kadar…ve yine aynı kadersizlikle hayatından bezmiş halde masasında oturan ve hiç bir metabolizmal kriterime bakmadan sadece kiloma göre bana 2000 kalorilik ve her öğün en az beş dilimlik sözde diyet veren diyetisyene de benzetemediğim arkadaşın verdiği listeyi uygulasaydım emin olun ben bugün yine belkide bunları hastahane odasından yazıyor olacaktım. esra hanımların yaptığı karbonhidrat sayımı bana mantıklı geliyor çünkü farklı bir bakış açısıyla insiyatif kişinin kendisine geçiyor ve elbette bu kadar bilinçli hastayı bazen doktorların istemediğini düşünüyorum. kişi kendisine neyin ne kadar etki edeceğini bildiğinde kesinlikle bağımlılığı azaldığından mıdır nedir bu konu bazı kişileri rahatsız ediyor olabilir. ben yinede başka fikirlerin elbette belki de bu hastalığa çare değil ama bir rahatlatma getireceğine inanıyorum. bu fikri savunuşumda ondan. ben şahsen çok katı ilkelerle yaklaşıyorum olaya ama herkesin durumlar karşısında verdiği tepkiler ve alışmışlıkları ayrı. naçizane bu yöntemi bir an önce tam kavramanızı (kendim içinde bunu çok istiyorum) ve sıkıntı olarak gördüğünüz tüm konuları üzerinizden yük atar gibi atabilmenizi diliyorum. hep mutlu olmanız dileklerimle. gereksiz laf uzatmalarım için özür dilerim sizden ve herkesten 🙂
Yorumlarınız için teşekkürler Esra Hanım ve Emre Bey. Aslında bir tip1 diyabetlinin ortalama bir doktordan daha çok şey bilmesi gerekiyor rahatsızlığı konusunda. Ama dediğiniz gibi bazıları bunu çekemiyor 🙂 Hep mutlu ve bilgili, başarılı yaşamamız dileğiyle iyi günler dilerim 🙂
ben yardımcısı olduğum biricik hekimim nebahat hanımın sayesinde öğrendim siteyi. ve inanır mısınz bilmem ama ilk defa iyiki şekerli biriyim dedim:) hepinize çok çok teşekkür ederim. özellikle Esra Abla herkesin meleği olmuşun:)
Zeynep Hanım,
Doktorunuz nereden bılıyormuş sitemı?
Çok kıbarsınız. Guzel yorumunuz ıcın tesekkurler.
Sevgiler
doktorumsensin den mail gelmiş sizin röpörtajınız. bizde o sıralar insülin pompasını araştırıyoduk dikkatini çekmiş.
[…] için geldiler. En uzun yolculuğu yapan Emine Hanım. Kastamonu’dan geldi. Bursa’dan Emre Bey hafta sonu çalışmasına rağmen geldi. Ve en minik diyabetlimiz, 1 yaşındaki Tuna paşamız […]