Ailem diyabetli olduğumu ilk öğrendiğimde yurt dışında yaşıyordu. Şeker hastası olduğumu duyduklarında tıpkı ağbim çok önemsememişlerdi ama görmedikleri için oldukça endişe ediyorlardı.
Sizlere bahsettiğim gibi ilk tedavi sürecinde hep ağbim yanımdaydı. Bu süreçte telefonda, benim ve ağbimin anlattıkları ile, benim nasıl bir hastalığım olduğunu anlamaya çalıştı ailem.
O dönemlerde kan şekeri ölçüm çubukları da çok pahalıydı. Accu-chek Active 50lik kutuyu 90 TL’ye aldığımı hiç unutmam. Ki o dönemde ölçüm çubuklarının parasını önce ben verir, sonra Bağ-kur’a gider 3 ay sonra ödediğim paranın % 80nin geri ödenmesini beklerdim. Hikaye gibi değil mi? Ki şimdi de ödemelerde sıkıntı yaşamıyor değiliz.
Bu süreçte ailem tüm finansal desteği sınırsız sağlıyordu. Ki ellerinden geldikçe de telefonda psikolojik destek veriyorlardı.
2006 yılında ise ailem yurt dışından döndü. İstanbul’a ağbimin yanına geldim. Yaklaşık iki hafta beraber yaşadık.
Telefonda anlattıklarımla şeker hastalığını anlamaya çalışıyorlardı ama beni normal hayatta hiç görmemişlerdi. Ailemin alışması zor oldu. Annemin ve babamın hipoglisemi geçiren beni gördüklerindeki çaresizliğini anlatmam gerçekten zor. Annem her iğne yaptığımda ağlamaktan mahvoluyordu.
Yine bir anımı paylaşmak istiyorum. Bir gün Kadıköy’de balıkçılar çarşısında annem ve babamla giderken aniden bağırmaya, ayaklarımı yere vurmaya ve ağlamaya başladım. Bu hipoglisemi atağım en unutamadığımdır 🙂 . Lütfen çevrenizdekilere söyleyin. Hipoglisemi anlarında çok agresif oluyoruz. Olmayan varsa lütfen yorum yapsın bu yazıya. Ailem şekerimin düştüğünü fark etti. Hemen bir eczaneye götürdü. Ama eczanedekiler bile benim şeker hastası olduğumu algılayamadım. Dışarıdaki insanlar eminim eroin krizine girdiğimi düşünmüştür 🙂 . Eczanede meyve suyu içtim ve düzeldim.
Ailem ilk hipoglisemi atağını büyük bir törenle görmüş oldu. Ama sonrasından inanın daha kontrollü oldular bana karşı. Beni daha fazla gözlemlemeye başladılar. Konuşurken dilim peltekleşiyorsa ya da söylediğim kelimeleri tekrar ediyorsam hemen kan şekerime bakmaya başladılar.
Bu dönemdeki ikinci büyük atağı anlatmaya geldi sıra 🙂 . Akşam evde hep beraber çay içip, muhabbet ediyoruz. Ben kırmızı bir armut koltukta oturuyorum, kan şekerim düşmüş. Başım arkaya düştüğünde bizimkiler kan şekerimin düştüğünün farkına varmış. Apar topar Kadıköy Şifa Hastanesi’ne kaldırmışlar beni. Kan şekerim 30 mg / dL filanmış yanlış hatırlamıyorsam. O panikle ambulans çağırmadan arabaya koyup götürmüşler beni. O dönemde 75 kilo olan beni zor taşımışlar 🙂 . Hastanede kendime geldiğimde yine yaşadıklarını hatırlamayan ben, kan şekerimin yüksekliğinin mutluluğunu yaşıyordum 🙂 .
Ailemle yaşadığım anılara devam edeceğim ( Bu yazıyı aileme ithafen yazıyorum. ) .
🙂 cok guldurdunuz beni …hep saglikli gunler size..
P.S. ablam su an kizi yuzunden cok kotu durumda..umarim bir gun oda sizin aileniz gibi atlatir bu shoku..
Meryem Hanım Merhaba,
Lütfen ablanıza Türkçe biliyorsa okutun yazdıklarımı. Üzmesin kendini. En azından tedavisi olan bir hastalık diyabet.
sevgiler
Esra hanim peki pankreas yada diyabete iyilesdirecek baska herhangi nakillere nasib bakiyorsunuz? bize Almanyada bu isi nakille sonlandira bileceklerini soylediler..Saygilar.
Meryem Hanım Merhaba,
Nakil işlemi ile birçok tedavi yöntemi mümkün. Ama nakil çok kolay bir işlem değil. Uygun vericinin bulunması lazım. İyileşen var. Ama sonradan bazı problemler çıkabiliyormuş. Doktor olmadığım için bu konuda söyleyeceklerim pek doğru olmaz.
sevgiler
Esra hanım merhaba
hipoglsemi anları biz diyabetlilerin en kötü anları agresif olmayanı da ben duymadım ben kendimden örnek vermem gerekirse bir kaçyıl önce işten gelmiştim biraz yorgun halde kanepeye uzandım hafif hipoglisemi olmaya başlamıştı ama yorgunluktan uykuya dalmışım yarım saat kadar sonra şiddetli bir hipoglisemi atağıyla uyandım , ve eşime çabuk bana birşeyler getir şekerim düştü diye bağıra bağıra söyledim eşimde telaştan eline geçirdiği reçel kavanozu ile kaşığı getirdi hipoglisemi okadar şiddetliydiki bu benim şekerimi yükseltmez diyerek kavanozu duvara fırlattım ve paramparça oldu.Hemen bunun üzerine eşim meyva suyu getirdi 1 litrelik meyvasuyunun yarısını içtim hemen hemen 5-10 dkk sonra kendime geldim akıl dengem yerine gelince eşimden özür dilesemde bana darıldı bütün şekerliler senin gibi mi yapıyor dedi bende evet dedim böyle anlarda bütün diyabetliler bu tip hareketler yapıyor yada yapabilir desemde oda sanmıyorum sen biraz fazla abartıyorsun demişti. Sizin yazdıklarınızı da ispat olarak göstericem esra hanım:)) Her şey bir yana bu hipoglisemi durumlarını fazla yaşamamak için kontrollü ve dikkatli olmamız gerekmekte hipoglisemisiz günler dilerim herkeze…..
Hakan Bey Merhaba,
Yazdığınız gibi eşinize benim yazılarımı okutun lütfen 🙂 . Hipoglisemi anlarında aklımız yerinde olmadığı için yaptıklarımızın farkında bile olamıyoruz. Kendimizi kontrol edemediğimiz için de yakınımızdaki herkes o anlarda yapılanları normal karşılamalı.
sevgiler
Merhaba;bende sıkça hipoglisemi yaşıyorum;ancak en şiddetli olan içlerinden 2 taneydi.sabah daha sık yaşarım hipoglisemiyi.birinde tesadüfen annem kahvaltı için uyandırıyor ve ben gözlerim açık O’na bakmışım ancak;hiç bir tepki vermeden.O nun üzerine evdekiler toplanıp beni ayıltmaya,konuşmaya çalışmış ancak ben tepkisizce bakmayı sürdürmüşüm ve konuştuklarını da hatırlamadım daha sonra.şerbet içirmişler ancak bunu da hatırlamıyorum;daha sonra kendime geldikten sonra ölçtüğümde 60 mg/dl olmuştu.Diğerinde de yine benzer bir durum olmuştu ancak ortak noktaları o an olanları hatırlamıyor ve duymuyor olmaktı.Hiç kimse bunları yaşamaz umarım
Eda Hanım,
Ailenin, çevredekilerin bilinçli olması lazım. Her türlü acil durumda ne yapılması gerektiğini uygulamalı öğretin.
sevgiler
[…] verdiği her şeye inanılmaz bir şekilde saldırıyoruz. Beynin şeker açlığı sebebiyle Kadıköy Balıkçılar Çarşısı’nda geçirdiğim atakta yediğim çilekler bana baldan daha tatlı gelmişti. Ya da Hakan Bey’in eşi kendisine […]
[…] verdiği her şeye inanılmaz bir şekilde saldırıyoruz. Beynin şeker açlığı sebebiyle Kadıköy Balıkçılar Çarşısı’nda geçirdiğim atakta yediğim çilekler bana baldan daha tatlı gelmişti. Ya da Hakan Bey’in eşi kendisine […]