13 Yaşındayım ve Şekerlerime Dikkat Ediyorum
Merhaba,
Ben de tip-1 diyabetliyim. 9 yaşındayken tanı koyuldu.
Kabızlık, çok su içme, gece altıma kaçırmalar çok oluyordu. Biz de bu yüzden hastaneye gittik. Kan şekerime baktıkları gibi kendimi hastaneye yatağında elime serum bağlanmış bir şekilde buldum. Çevremdekiler sürekli bu hastalığın çok kötü olduğunu, çok acı çekeceğimi, gözümü böbreğimi ve bunun gibi bir çok organımı kaybedeceğimi demişlerdi. Hem de ben o yaştayken. Şu anda düşündümde ne kadar komikmiş.
Sonra hastanede kaldım tedavi gördüm.
Çok güzel arkadaşlıklar kurdum. Hemen hemen hepimiz yaşıttık. Şu anda da hala görüşüyoruz ve en güzeli hepimiz diyabetliyiz, birbirimizi en iyi biz anlayabiliyoruz.
Tedavi görürken çok zorlanmıştım. İğneden aşırı derecede korkuyordum ve ben tanı koyulduktan bir gün sonra günde 4 tane iğne vurulmaya başlamıştım. Bu durum beni çok etkilemişti. O yüzden şekerlerim de bir türlü düşmüyordu. Denge sağlamak zor oldu. Neyse, hastaneden tedavimi gördükten sonra çıktım. Mutluydum; çünkü diyabetli olmak kötü değildi. Tam tersine ayrıcalıktı.
Ailemin de desteği ile diyabetli olmanın kötü olduğunu kafamdan artık silmiştim. Eğer dikkat edersek en güzel yaşama bizim sahip olacağımı anlamıştım.
Şu anda 13 yaşındayım. Şekerlerime dikkat ediyorum. Bazen kaçamaklar olabiliyor ama çok az. 3 ayda bir kontrolden geçiyorum. Sonuçlarım gayet iyi çıkıyor çok şükür.
Yaz tatilinde de bir diyabet kampına katılacağım
Sude
test
Sude Merhaba,
13 yaşında olmana rağmen tip-1 diyabetle tanışmanı ve süreçte nasıl bir noktaya geldiğini tane tane anlaman oldukça güzel.
Ben 18 yaşında tanıştım tip-1 diyabetle. Senin gibi çocuk yaşta tip-1 diyabetle tanışanları erken büyümüş olarak görüyorum 🙂 Tip-1 diyabet bizim zorunlu bir yol arkadaşımız. Bu yol arkadaşımızla da ya iyi geçineceğiniz ya da geçinmeyeceğiz. Her zaman ılımlı olmakta fayda var 🙂 🙂
Ailenin de desteğinle eminim ki tip-1 diyabet sana ayak bağı olmayacak.
Kamplara katıl. Özellikle vakıflar ya da cemiyetin kampları sana eminim daha da fayda sağlayacaktır.
sevgiler,
Merhaba,
Suden seni tebrik ediyorum. Hep böyle devam etmeni dilerim.
Beniz kızıma da 40 gün önce Tip 1 tanısı koyuldu. İlk etapta bir şaşkın yaşadıksa da kızımın pozitif olması ve bizleri hiç bir konuda zorlamadı. Çok şükür uyumlu bir şekilde devam ediyoruz. Tip 1 diyabetli kişilerin çok güçlü olduklarına inanıyorum.
Esra Hanım,
Kızım spor olarak judo ‘ya gidiyor. Buna göre kan şekerini takip edebilmemiz içi ürün araştırıyoruz. Sizin kıyaslama yaptığınız bir ürün vardı Freestyle libre ve bunu kullandığınızı okumuştum. Bu spor için uygun mu dur? Beklesek yakın zamanda ülkemize daha uygun olanları gelir mi acaba? Kararsız kaldık. Cevaplasanız sevinirim.
Cahide Hanım Merhaba,
Yorumunuz istenmeyen yorumlara düşmüş. Ancak gördüm ve onayladım. Kusura bakmayın.
http://www.diyabetimben.com/dexcom-libre-ve-medtronic-enlite-sensor-kiyaslamasi/ linkinde konuyla ilgili bir yazı yazmıştım. Şu an Türkiye’de satılan 2 sensör var. Biri Dexcom, diğeri ise Medtronic’in Enlite sensörü. Libre’yi Almanya’dan alıp denemiştim. Ama şu an Dexcom kullanıyorum.
Maliyet anlamında sensör teknolojisi şu an için maliyetli bir teknoloji. Daha uygun olanlar gelir mi bilmiyorum. Genel anlamda teknolojiyi de yakından takip ettiğim için daha düşük maliyetli ürünler görmedim.
Umarım cevabım size rehber olur.
sevgiler
Herkese selamlar ben de tip 1 ile olan yolculuğumu anlatmak istiyorum. 8 yıl önce tanıştım bu arkadaşla ve 20 yaşındaydım. Bu zamana kadar şekerin sadece’yaşlılarda’ görülen ve ‘çok şeker yenildiğinde’ oluşan bir hastalık olduğunu sanıyordum.(cahilliğin bu kadarı!!!!) Çünkü çevremde ne çocuk yaşta diyabetli vardı ne de bu konuda bilgisi olan. İlk belirtiler zayıflama ile başladı ve hayatım boyunca zayıf biri olmadığım için bunun iyi bir durum olduğunu sandım açıkçası. Daha sonra çok acıkma sık yemek yeme buna rağmen aşırı zayıflamaya devam etme çok sık bir şekilde tuvalete çıkma( o kadar sık oluyordu ki tuvalete çıkmaktan uyku uyumadığımı bilirim.) ve ağız kuruluğu başladı o kadar kuruyordu ki ağzım dudaklarım dişlerime yapışıyordu. Aşırı yorgunluk yapıyordu ve öyle ki okuldan eve zor düşüp hemen uykuya dalıyordum. Bu belirtiler iki ay içerisinde ortaya çıktı ve ben 20 kiloya yakın verdim. (En son yaptırdığım kan testinde 106 açlık şekerim çıkmıştı ve doktorum her şeyin normal olduğunu söyledi.) Artık iş ciddiye binince doktora tekrar gittim ve 469 açlık şekeriyle hemen yatış yapıldı ve 9 günlük misafirliğim başladı. Doktorumun bana yoğun bakıma acil olarak yatmam gerektiğini anlattığı zaman ağlayarak odasından çıktığımı hatırlıyorum. (Yorum devamı yarın diyabetimben.com’da sizlerle hikaye olarak paylaşılacaktır.)