Merhaba,
Ben Hakan. 97 doğumluyum. 2008’den beri diyabetliyim. Şu an 18 yaşındayım. Tam 7 yıl oldu.
Diyabete 5. sınıfta yakalandım. Çok su içiyordum. Nerdeyse 6 bardaktı. Ve aynı zamanda çok idrara çıkıyordum. Bu sebepten sağlık merkezine gittim babamla. İlk ölçtüklerinde şekerim 400 çıktı. İlk başlarda psikolojik anlamda ne kadar sorun yaşasam da sonradan sonradan alışıp daha farklı bakmaya başladım.
Şu an pompa kullanalı da yaklaşık 5-6 ay oldu. Daha çok araştırdım. Daha çok bilgi edindim. Bana göre diyabet kendinizin kendinize doktor olduğu danışmanlık ettiği bir süreç. Bu anlamda her şey sizde bitiyor.
Diyabet hakkında öncelikle bu sitede birlik içinde diyabet adına bir şeylerin oluşu ve paylaşılması güzel. Bu gerçekten insanı duygulandırıyor. Bizleri ancak başka bi diyabetli anlayabilir.
Daha önce başıma gelen bir şeyimi sizinle paylaşmak istiyorum. Çünkü bu başka hiçbir diyabetlinin başına gelmemeli.
Bir gün dışarıda annem, babam, ben hava almak için çıktık gündelik. İnsülin pompası kullanıyorum. İnsülin pompası yapışkanıyla çıkıyor. Yanımda yedek insülin de yok. Bu yüzden yeni bir insüline ihtiyaç duyduğumdan eczaneye gidiyoruz. Orada adama insüline ihtiyacım olduğunu söylüyorum ve aynı zamanda yemek saatine yaklaşıyorum. Adam ukala bir şekilde tepki gösteriyor. Ve hiçbir yardımda bulunmuyor. Yani böyle bir durumda siz olsanız ne yaparsınız? Açıkçası kendimi son derece yalnız hissettim. Çünkü adama sadece bu konuda bana yardımcı olmasını istemiştim. Ve tabi insülin alamayınca o gün kan şekerim 300’ü buldu.
bir kere her eczanenin bu konuda bilinçli olması gerekiyor. mutlaka acil durumlarda gelen diyabetlilere hoşgörüyle karşılayıp yardımda bulunması gerekiyor. her eczanede mutlaka yedek insülinlerin bulunması gerekiyor. Çünkü ne olursa olsun adam belki diyabete yeni yakalanmıştır. Belki bilinçli değildir. Ona nazik ve hoşgörüyle yaklaşılmalı.
Bunu sizlerin daha iyi anlayacağını düşündüğüm için paylaşmak istedim. Ve bimeniz gerektiğini düşündüm. Çünkü aynı durumun başka birine yapılması gerçekten üzücü. Ama bizler diyabetliler olarak bir olduğumuzu unutmayalım.
sevgiler.
Hakan Çelen
test
esra abla gerçekten teşekkür ederim bütün emeklerine sağlık böyle bir paylaşım durumunun olması çok güzel ayrıca hepimiz diyabetliler olarak böyle diyabet konusunda bilinçsizliğe izin vermemeliyiz.Ben her zaman insülinin satılmasına karşı çıkan bir insanım çünkü insülin yaşam kaynağı.buda benim düşüncem. bu ülkede disiplinsizliğin nasıl olduğunu gayet iyi biliyoruz.çok teşekkür ederim esra abla.
sevgiler
Hakan Merhaba,
Güzel cümlelerin için teşekkür ederim.
Eczaneler için aynı fikirdeyim seninle. Mutlaka yedek insülin bulundurmalılar. Acil bir durum olduğunda eczaneler destek olmalı mutlaka. Eczane Dolabım diye bir fikrim vardı ama ilaç paylaşımı ve ulaştırımı konusunda ülkemizde bazı kısıtlamalar olunca bu fikir sadece fikir olarak kalmak zorunda kaldı 🙂
Umarım güzel günler görürüz tip-1 diyabetle ilgili.
sevgiler,
esra abla çok teşekkür ederim bnde sana katılıyorum.artık geleceğe bakıcaz çok merak ediyorum ileriki zamanlarda diyabet için neler olacak .
sevgiler