Merhaba,
Oğlumun 2 gün önce diabetli olduğunu öğrendik şeker koması ile geldiğimiz hastanede.
Kendim de günde tek doz Lantus kullanmaktayım. Ancak oğlumun bundan sonra (14 yaşında) günde 3 kez insülin yapacak olması beni perişan etti.
Tabi yapacak bir şey yok ama işte insan evladı için bazen isyankar olabiliyor. Daha eve çıkmadık.
Özellikle insülin pompası ve yaşam tarzımızla ilgili önerilerinizi uygun olursa paylaşabilir misiniz? (Görsel kaynak: vedicvista.co.za)
Uğur Bey
öncelikle geçmiş olsun kardeş aynı şeyleri iki yıl önce bizde yaşadık şimdi işin tazeliğiyle üzüntülüsünüz ama ilerde halinize şükredeceksiniz benim oğlumda tip1 diyabet. insülin kullanmak ve sağlıklı beslenmekten başka hayatımızda değişen birşey yok. öncelikle bu durumu kabullenin Allaha şükürki bedensel bir engeli yok akli dengesi yerinde insülin pompası hemen olmaz acele etmeyin sakin olun Allah sabır ve şifa versin murattozak@hotmail.com mail adresim iletişime geçerseniz tecrübelerimizi seve seve paylaşırız
Öncelikle geçmiş olsun. Genç yaşta hastalandığı için gerçekten üzüldüm. benim tavsiyem devamlı spor yapması, beyaz ekmek, pirinç, patates ve malumunuz tatlılardan uzak durmasıdır. yiyecekse bile az miktarda kullanmasıdır. Ekmek olarak da kesinlikle beyaz ekmek yemesin, çavdar ekmeği en ideali. bol bol su tüketmeli. Bu şekilde yaşadığı sürece şekerden yana bir sıkıntınız olmaz. iğne kullanmayı da hiç dert edinmeyin bence. zaten acısı yok zahmetide 1 dk yı geçmiyor hatta ben iğne yaptığımda arkadaşlarım farketmiyor bile o kadar kısa sürüyor 🙂 yediklerine dikkat ederse kimselere muhtaç olmadığı bir hastalık. Allah acil şifalar verir inşallah
kesinlikle murat beye katılıyorum,benimde 6.5 yaşındaki kızım tip bir diyabetik..yaklaşık 9 aydır bununla öyle güzel yaşıyoruz ki..değişen tekşey sağlıklı yaşaması ve isnsülün kullanması ayrıca inanılmaz olgunlaşması..allah herşeyin hayırlısını eylesin..şükretmek için inanın çok sebebimiz var. 🙂
geçiş olsun diyeceğim ama geçmiyor.Allah yardımcınız olsun .bizim oğlumuz da 6 yaşında iki buçuk ay oldu teşhis konalı.çok şükür ki koma yaşamadı.biz de henüz alışamadık insülinle yaşamaya.özellikle hastaneden çıktıktan sonra ki beslenme saatlerimiz kabusumuz oldu.karbonhidratı fazla geliyor ve yemekte güçlük çekiyor.doktorumuz yedirmenin yolunu bulacaksınız diyor.
17 yasınayım 10 senedir diyabetim ve son yıllara anladım ki hayatımaki bir çok şeyi hastalıgıma borçluyum insanlar kafa yedigimi felna sanıo ama bence mükemmel bir şey 😀
Sayın faruker bey 🙂
tabi ki mükemmel bir şey değil takdir edersin ki 🙂 sitemizin amacı zaten bu hastalıkla mücadele ve finalinde de kurtulma… ama şunu da paylaşmadan geçemeyeceğim..
ben tip 1 dm teşhisimi 14 yaşımda aldım.. gerçekten dış dünya ile iletişimime bir kabuk ördü yalan değil.. o güzelim lise ve üniversite yıllarım resmen heba oldu kendi gözümde.. yani tadını çıkararak yaşamadım o yılları.. hep soyutladım kendimi her ortamdan.. bir de eskiden tip 1 diyabetlilere resmen cüzzamlı muamelesi gösteriyorlardı.. şimdi böyle değil… herkes daha bilinçli, ve hayat bizimiçin daha kolay…
şimdi çok pişmanım o yıllarımı öyle geçirdiğim için çünkü ben hastalığıma çok ama çok şey borçluyum.. beni bi polyanna yaptı!!! evet aynen dedğim gibi.. o kadar küçük şeylerden mutlu olabiliyorum ki… nedense hiç bir bardağımın da boş yanı yok 🙂 hep dolu 🙂 hayatımı bilen biliyor gerçekten zor zamanlar yaşadım ve yaşıyorum ama artık ağzımdan çıkan tek şey ŞÜKÜR!!!! çünkü ben tip 1 diyabetimle ve onun sayesinde bu kadar empati gücü yüksek olan, her daim olumlu ve pozitif olmaya çalışan bi kişiliğe sahip oldum… bencillikten uzak başkasını düşünebilme yetisine sahip oldum…
hadi canım sende daha neler diyenleriniz vardır eminim ama gerçekten gerçek bu.. ben tip 1 ime çok şey borçluyum.. evet onunla her zaman çok mutlu değilim 😀 her daim ii anlaşamıyoruz ama o benim en iyi hayat dersi öğretmenim… isyan etmeyin lütfen!!! her şeyin bir kolayı var… hele ki bu teknoloji ile… lütfen hayata biraz hak ettiği değeri verin ve Ona da kendinize de biraz nefes aldırın ve YAŞAMAya çalışın… gelen gelsin geldiğinde siz iyi karşılayın yeter 🙂 sonra giden gider kalan ile mutlu kalmaya çalışın 🙂
saygılar sevgiler….
kardeşim Allah yardımcınız olsun bende oğlumun şeker hastası olduğunu 22 aralık 2012 de gittim has öğrendim seni çok ii anlıyorum ama lütfen sıkıntıya düşme ben hala gizli gizli ağlıyorum dua ediyorum Rabbim başka dert vermesin üzülmektede çok haklısın ama kabullenmek ve bu hastalıkla beraber sağlıklı beslenerek yaşamak lazım fakat daha çocuk oldukları için beslenmesinde ben çok sıkıntı yaşıyorum sürekli aklım oğlumda…
lütfen üzülme ilk etapta çok zor ama insan sonra alışıyor…
ÇOK GEÇMİŞ OLSUN..BİR ANNE BABA OLARAK HEPİMİZ AYNI DUYGULARI YAŞADIK..YAŞIYORUZ DA..DİKKATLİ BESLENME EGZERSİZ VE İNSÜLİNDEN BAŞKA ŞU ANDA ÇAREMİZ YOK..TIBBİ GELİŞMELERDEN ÇOK UMUTLUYUM.ALLAH ACİL ŞİFALAR VERSİN
bende 19 yaşındayım ve yaklaşık 3-4 senedir diyabetliyim engel olduğunu ve hastalık olduğunu düşünmüyorum.Geçmişler olsun umarım kısa zamanda hastaneden çıkartırlar. Umutmayın şu zamanda şeker hastası olmak bi şey değil her imkan var üzülmeyin…
Uğur Bey Mestanla görüştüm ben, uygun zamanda ararsanız size telefonunu vericem, hastaneden çıkınca gelsin ben herşeyini üslenir öğretirim dedi saolsun, benim de ona emanet edince içim rahat sizin açınızdan. Gitmeden bir gün önce arayacaksınız saat verecek size sonra eğitimi beraber planlarsınız. Umarım daha iyisinizdir, görüşmek üzere
Ben de çok geçmiş olsun diyorum. Benim de oğlum diyabet olduğunda 2 yaşındaydı. Çok zor bir durum, 11 ay olmasına rağmen halen alışmaya çalışıyorum. Allah başka dert vermesin bizlere… Yapılacak en iyi şey hastalığı çok iyi öğrenmek ve idare etmek, başka yapacak birşey yok, siz kendinize iyi bakın çünkü ona en iyi siz bakacaksınız ve onun en çok annesine ihtiyacı olacak. Ben hep bunu gördüm bu süreçte…
Merhaba Uğur Bey ,
Nasıl bir ruh halinde olduğunuzu içimin derinliklerine kadar biliyorum . Bu siteyi hemen bulmuş olmanıza çok sevindim. Benim bulmam biraz zaman almıştı . Kızım 5,5 yaşında ve tam 1 senedir Tip 1 diyabetli .. Alıştık mı bilmiyorum , bir düzen mutlaka kuruluyor . Hayatınızın bir parçası oluyor mevzuu. İlk panik ve telaş geçince hakim olmaya ve de yönetmeye başlıyorsunuz . Oğlunuza sevgilerimi iletiyorum , umarım en kısa zamanda bu yeni hayatına alışır ve diyabetin iplerini eline geçirir. Şunu hatırlatmak isterim asla yalnız değilsiniz ..
Sevgiler…