Diyabet ve Çocuk
Bugün benim dünyam, diyabetli oğlumla tam buğday ekmeğimizi almak için mahallemizin fırınına gittik. Ve canımı acıtan o cümle “babacım şekerim geçince hepsinden yiyeceğim değil mi? ”
Vitrindeki pasta ve kurabiyelere bakarak bu soruyu sordu biricik oğlum. Cevap veremedim ve sadece gözünün içine uzun uzun bakabildim. Çünkü daha 7 yaşında.
Aslında çok olgundur benim oğlum her şeyi anlayan ve düşünebilen bir çocuk ama sesim çıkmadı cevap veremedim…
5 Kasım doğum günü oğlumun ve şimdiden pastasının meyveli mi yoksa kakaolu mu olacağını merak ediyor.
13.07.2013 tarihinde kondu tip1 teşhisimiz. Doktorumuz Arda’nın hayatı boyunca insüline bağımlı olarak yaşayacağını ve buna hemen alışmamız gerektiğini söylediğinde dünyamız başımıza yıkıldı. Sorabildiğim tek şey hiçbir çaresi yok mu? oldu ama maalesef ki hepimizin de bildiği o malum cevabı aldım.”YOK”
10 gün hastanede kaldık. Ve evimize çıktık. Hiç hesapta yokken hayatımızın içine girivermişti DİYABET. Hem de tam ortasına…
Günlerce ağladım ve eminim ki her anne ve babanın sorduğu gibi bende kendime nerde yanlış yaptık? Neden? Neden benim oğlum? gibi bir sürü saçma sapan sorular sormaya başladım. Gece yarılarına kadar sürekli internette anlamaya çalıştım diyabeti, tip1 in ne olduğunu, neyin iyi gelebileceğini…
3,5 ay oldu halen araştırıyorum ama hiç alışamadım ben… Alışan var mıdır onu da bilmiyorum.
İnternet sayfanızı daha ilk teşhisimizin konduğu hafta buldum ve o günden beri inanın gün içinde en az on kez ziyaret ediyor her yazıyı her yorumu okudum ve okuyorum. Ve şunu anladım ki ancak Tip1 diyabet bu kadar insana aynı duyguları hissettirebilir. Okuduğum her öyküde kendimi buldum ve eminim ki herkes de benim gibi hissediyordur. O yüzden kendi öykümü çok uzatmıcam.
Sadece şunu biliyorum ki hepimizin ortak duası araştırmaların hızlandırılıp bir an önce hastalığımıza (hastalık demicektik) çare bulunması.
Oğlumla her akşam yaptığımız duamız tüm Tip1 ler için…..
“İnşallah “şekerimiz geçince…” İstediğimiz şeyleri istediğimiz zaman ve istediğimiz miktarda yeriz….”
Arda Eren’in Babası (Dilek Karadavut’un oğlu Arda Eren değil. Karıştırmayalım. Ama bu kadar benzerlik olur 🙂 )
Aykan KAYA
AYNI SORUYU BENİM OĞLUMDA SORUYOR BİZİM 3 YIL OLDU DİYABETLİ YAŞAMIMIZ BİZ TEKRAR DOĞDUK ALIŞMAYA ÇALIŞTIK AMA TAM ALIŞTIM DERKEN YA OĞLUMUN BİR SÖZÜ YA DA ÇEVREMDEKİ CAHİL Mİ DESEM BİLİNÇSİZMİ DESEM İNSANLAR SAYESİNDE TEKRAR YÜREĞİM SIZLIYOR.DİYABET BİZİM HAYATIMIZ YAŞAMAYANLAR ASLA ANLAMAMAZ.SABIR DOLU GÜNLER DİLERİM RABBİM YARDIMCINIZ OLSUN.
benimde 5 yasında tip1 diyabetli bir oğlum var bizim ikibuçuk yıl oldu sizi çok ama çok iyi anlıyorum çünkü bu soruyla defalarca karşılaştım ve hep sustum ama lütfen sabırlı olun inşallah en kısa zamanda çaremiz bulunacak dualarım hep onlarla ve herkesle..
Aykan Bey Merhaba,
Ne yaşadığınızı ne hissettiğinizi canı gönülden anlayabildiğimizi biliyorsunuz değil mi? Zira yalnız değilsiniz.
Ben her zaman özellikle tip-1 diyabetli çocuğu olan ailelere önerilerde bulunuyorum. Lütfen üzerinizdeki o arada kalma ve sorgulama durumunuzu üzerinizden atın diye. Atın bunları üzerinizden. Takılı kalmayın sorgulamalara. Kendinizi geliştirin. Çocuğunuz için geliştirin.
Ve en acilinde karbonhidrat sayım yöntemini öğrenin. Zira biz tip-1 diyabetliler için katı diyet listeleri yok. Şunu ye bunu yeme gibi durumlar da yok. Neyi, ne zaman ve hangi insülin dozunda tüketeceğimize karar vermek karbonhidrat sayım yöntemimin en önemli kısmı. Ki bloğumuzu sıkı takip eden biri olarak eminim ki artık bu yöntem kulağınıza yabancı gelmiyor.
Bırakın Arda hayal kursun. Pastası meyveli mi kakaolu mu olsun diye. Hayal etsin ama istediği türdeki pastasını da yesin. Unutmayın. Doğum günü yılda 1 kez. Zaman geri gelmeyecek.
Yardımcı olmamızı istediğiniz bir konu olursa da biz buradayız 🙂 Yanınızdayız 🙂
sevgiler
Esra Hn.Merhaba,
Öncelikle ilginiz ve yazımı yayınladığınız için çok teşekkür ederim.
Daha ilk günlerden beri “Diyabetimben” in çok sıkı bir takipçisiyim. Sitenize şimdiye kadar hiç yazmasamda sizi ve tüm üyelerinizi sanki yıllardır tanıyor gibiyim. Çünkü sitenizden yemek tarifleriniz, pompa tecrübeleriniz, seyahatleriniz, oraganizasyonlarınız (26 Ekim dönüm noktasıydı), karbonhidrat sayım teknikleriniz ve daha birçok faydalı bilgiyi ediniyorum. İnşallah bundan sonra da diyalog halinde olucaz.
Oğlumuz Arda Eren şu anda halen balayı döneminde (inşallah daha çooook uzun sürer) olduğu için KH sayımı yapmıyoruz. Ama zamanı geldiğinde sizin de katkılarınızla mutlaka öğreneceğiz.
Bu arada yazım Arda Eren ‘in doğum gününden önce olduğu için bilgi vermek istiyorum. Arda’nın pastası kakaoluydu ve irice bir parça yemesine rağmen tokluk 128 di.
İlginize tekrar çok teşekkr ederim Esra Hn.
Görüşmek dileğiyle….
Aykan Bey ve diğer tip 1 diyabetli arkadaşlar
Lütfen karbonhidrat sayımının 3 aşamasını da öğrenin.
Sadece çocuğunuz için değil kendiniz için de yapın bunu…
Hem beslenmedeki esneklik hem düzgün A1c’ler hem de hayat standartında inanılmaz bir değişim…
Yazınızı okuyunca içimden keşke Aykan Bey karbonhidrat saymayı bilseydi diye geçirdim. Yemesi gereken miktarı,yiyeceği zamanı ve bu yediğine karşılık vermeniz gereken insülin doz miktarınızı bildiğiniz için aslında hayat biraz daha kolaylaşmış ve diyabetle yaşam daha zevkli olacaktı.
Sevgiler
Aykan bey merhaba,
Benimde biricik oglum Arda Eren 3,5 yasinda bir yildir tip 1 diyabetli ailece yasadiklarinizi bizde yasadik sorgulamalar suclamalar cevremiz yaki akrabalarin yorumlari cok sikick idi.Allaha sukurler olsun bir yilin sonunda iyi bir noktadayiz.
Cho sayimini ogrenip uygulayi cok buyuk bir nimet cho sayimi sagolsunlar Esra hnm,Nesil hnm her zaman destek veriyolar ben blogdan ve Nesil hnm dan buyuk destek aldim hic diyetisyene gitmedim.( bir kez gittim aslinda blogdada yazmistim elimde koca bir husran ile donmustum cho sayimini bilmiyordu cunku.
Kakaolu pasta icin Arda Eren e afiyet olsun,pasta yerken krema ve kremsantideki yag orani 4.saatte yukselme yapar tavsiyem ikisinin orani dusuk olani tercih etmeniz.
selamlar
Hemen hemen aynı dönemde teşhis konmuş bize. Biz de hala balayındayız. Ben de bitmesin diye yalvarıyorum Allah’a…. Oğlum 3.5 yaşında.martta doğum günü var; nasıl kutlayacağımızı bilemiyoruz.
Beyhan hnm merhaba
cho sayimi yapiyormusunuz?cho sayimi yapiyorsaniz insulini ona gore hesaplayarak verebilirsiniz.cho sayimi bilmiyorsaniz mart a kadar ogreberek oglunuza cok guzel bir hediye vermis olursunuz.
selamlar
Dilek hanım merhaba
Cho sayımı eğitimi verildi bize de hastanemizde.Bİz bu güne kadar açıkçası o tür yiyecekler vermeyi pek tercih etmedik. Glisemik indeksi düşük besinlerle daha çok beslemeye çalışıyoruz. Tabi dooğum gününün yılda bi kez üstelik annesiyle aynı günü paylaştığı o gün pastalı bir kutlamayı isteriz.sütlü tatlıların üçte birinin 15 g cho olduğunu biliyoruz.bir dilim kakaolu pasta peki?
Dilek Hanım Merhaba,
Yaş pastanın karbonhidrat miktarı ile ilgili yaptığınız yorumu sildim. Maalesef doğru bir bilgi değil. 75 gr yaş pasta 75 gr kh içermez. Uludağ Üniversitesi’nin kaynağında maalesef çok fazla yanlışlık var. Dikkat etmenizi öneririm.
Beyhan Hanım,
İnce bir dilim yaş pasta 30 gr KH içerir. Ortalama tartı ağırlığı ise 50 gr idi galiba. Ayrıca yağ içeriği fazla olduğu için de pastayı yedikten 3-4 saat sonra kan şekeri yükselir. Bu sebeple pompa kullanıcılarının yayma yapmaları lazım.
sevgiler
Esra hanim merhaba,
Pastanin cho degerinin yanlis oldugunu bilmiyordum.Uludag univ.cho sayiminda yanlislarin oldugunu ilk kez duydum tesekkurler.Fakat biz bir yilda 3 defa bu degere gore hesaplayip tukettik pastayi bir sorun olmadi.Yinede tanlis bilgi vermek istemem.
selamlar
Dilek Hanım,
Tesadüf eseri iyi gitmiş kan şekeri Arda’nın. Dikkat etmenizi ve daha doğru bir kaynak edinmenizi öneririm.
sevgiler
Dilek Hanım merhaba,
Çocuklarımızın adaş olması, ayrıca bu konuda da aynı kaderi paylaşmaları gerçekten büyük tesadüf. Bu konuda çok tecrübeli değilim ama Nesil hanımın da dediği gibi eğer ne zaman ne yiyecekerini hesaplayabilirsek hiçbir sorun olmayacaktır.Umarım oğlunuz Arda Eren ‘cim de bizim oğlumuz gibi pastasını yiyecek ve hiçbir sorun yaşamayacaksınız.
Nesil hanım,
Size de ilginiz ve tavsiyeleriniz için çok teşekkür ediyorum. Belki henüz KH sayımına ihtiyaç duymuyoruz ama en kısa zamanda eşimle öğrenmeye başlayacağız.Bu konuda herkez gibi bizde başınızı ağrıtabiliriz.
Tüm “Diyabetimben” üyeleri ve tabii Esra Hn.,
Bu gün yapmış olduğunuz yorumlar ve ilginiz bana ve eşime inanılmaz moral oldu.Ve şunu bir kez daha anladım ki gerçekten bizi bizden daha iyi anlayan başka kimse yok. Sizlere katıldığım için kendimi büyük bir aileye mensup bir birey gibi hissediyorum. Ve iyi ki varsınız diyorum. Bu arada ben diyabet değilim ama inanın sadece insülin kullanmıyorum.Oğluma teşhis konulduğundan beri tüm zararlı şeylerden ben ve eşim uzak duruyoruz.
Hepinizi çook sevdim..
Merhaba benim kızım da 5 yaşında tanıştı tip 1 diyabet ile 1 yıl oldu şu an sabah kahvaltısında çikolata ,fındık ezmesi ,bal yazın her gün dondurma yedirdim yasak hiç bir şey yok ama ben hastaneden çıkınca 20. Günde kb sayımını öğrendim bu işin püf noktası budur o zaman hem çocuklarımız hem kendimiz için hayat daha güzel oluyor . Öncelikle Kendimizi n bu işi kabul etmesi gerekiyor Allah bütün çocuklara şifa versin diyorum
TÜM DOSTLARA SELAM OLSUN.BEN ARDA EREN İN AMCASI AYKAN IN DA ABİSİYİM.ARDA ERENLE İLGİLİ BU TALİHSİZ HABERİ ALINCA TÜM AİLE YIKILDIK..ELİMİZDEN GELDİĞİNCE MANEVİ DESTEK VERMEYE ÇALIŞTIK..BENİMDE ALLAH BAĞIŞLARSA BİR KIZIM BİRDE OĞLUM VAR.KIZIM 14 YAŞINDA OĞLUM 8..ARDA ERENLE ARALARINDA 29 GÜN VAR.HER ANNE BABA ÇOCUĞUNUN SAĞLIKLI BÜYÜMESİNİ ARZULAR.HEP DUA ETMEZMİYİZ ÇOCUKLARIMIZA..ALLAH KAZADAN BELADAN KÖTÜLÜKLERDEN UZAK TUTSUN, KORUSUN DİYE.BİZLERDE ARDA ERENLE BİRLİKTE DİYABETİN NE DEMEK OLDUĞUNU ANLAMAYA ÖĞRENMEYE BAŞLADIK..AYKAN OĞLU İÇİN ÇOK ÇABALIYOR..ADETA KENDİNİ PARALIYOR DA DİYEBİLİRİM.SİZLER DE ÖYLESİNİZ EMİNİM.ARDA EREN BÖYLE BİR BABASI OLDUĞU İÇİN ÇOK ŞANSLI BİR ÇOCUK..TABİ AYKANLA BİRLİKTE BİZLERDE GEREK NETTEN GEREKSE SAĞDAN SOLDAN AMA DOĞRU AMA YANLIŞ BİLGİLER ALIYORUZ..BEN DİYABETİ AÇIKÇASI DAHA UZUN VE SAĞLIKLI YAŞAM OLARAK GÖRÜYORUM.ÇÜNKÜ DİYABET OLAN YEDİĞİ İÇTİĞİ HERŞEYİ DİKKATLİ TÜKETECEĞİ İÇİN BİZLERDEN ÇOK DAHA SAĞLIKLI OLACAKLARI SU KALDIRMAZ BİR GERÇEK..TABİİ ÇOCUKLARIN GÖZÜNÜZÜN İÇİNE BAKA BAKA BEN BUNLARDAN NE ZAMAN YİYECEĞİM DEMESİNİ HİÇKİMSE KABULLENEMEZ..BİRDE İŞİN TIBBİ BOYUTUNA BAKIYORUM..TIP GÜNDEN GÜNE İLERLİYOR..BUNDAN BİKAÇ YIL ÖNCESİNE KADAR POMPAYI DUYAN VARMIYDI.GÜN GEÇTİKÇE BUNLARA DA ÇARELER BULUNACAKTIR EMİNİM.TÜM ÇOCUKLARIMIZA ACİL ŞİFA DİLİYORUM.DESTEKLERİNİZE CANI YÜREKTEN KATILIYORUM.
Merhaba , yorumları göz yaşları içinde okudum arkadaşlar. Gördüm ki benim kızımdan daha küçüğü yok. evet arkadaşlar benim şeker kızıma 22 aylıkkken tip bir tanısı kondu. 20 ekim 2013 kara gün. aynı soruları sordum. bende hata var mıydı. biraz ileri yaş gebeliğiydi. acaba ondan mı dedim. ama oda arkadaşlarıma baktığımda genç anneler de vardı. esra hanım birkaç cümleyle bize ne önerirsiniz. bizim kızımız yiyecek konusunda pek ısrarlı değil. benim en çok içimin sızladığı an parmak delma anı ve insilün yapma anı. dile kolay. en az 8 ölçüm ve 4 kez enjeksiyon. şu parmak delmeden ölçüm yapan cihazın olduğunu okudum bu sitede. inanın 4 bin 5 bin gözüme gözükmüyor. esra hanım varsa öyle bir cihaz inanın hemen kredi çekip alacağım o cihazı. (bu arada ben babayım yaş 42, anne37) son a1c miz 7,5 geldi doktorumuz iyi olduğunu söyledi. cho sayımı bilgisini alabileceğim linki de yazarsanız sevinirim. allah hepimize bol sabır versin. koca bir
Adıgüzel Bey Merhaba,
Benim oğluma da 3.5yaşında teşhis konuldu bu yaz başındaydı. Dediğiniz gibi bunun yaşı yok. Ben de dr a sormuştum: Oğlumdan daha küçüğünü gördünüz öü diye. O da çok daha küçüklerini gördüğünü söyleyince şaşırmıştım. Ve ben de önce kendimi çok suçladım; acaba nerede hata yaptım diye… Uzmanların dediği gibi tip 2 de böyle düşünebilirsiniz ama tip 1 tamamen kaderiniz. Ayrıca günde 8 kez parmak delmek inanın benim de çok ağrıma gidiyor; ben hücre yenileyen aloe veralı krem kullanıyorum. Allah hepimizin yardımcısı olsun…
merhabalar aykan bey… yazınızı göz yaşlarıyla okudum..bizim yaşadıklarımızla o kadar aynı ki.benım kızım da 6 kasım doğumlu .6 yaşına girdi yeni.bize ocak 2013te teşhis konuldu.ve şekerim ne zaman geçecek sorusunu bende duyuyorum .cevabını veremeyıp tıkandıgım soru bu.bizde kızlarımla tüm hastalar ve tüm diyabetliler ve tüm çocuklar için hergün dua edıyoruz.inşallah çok yakın bi tarihte bu soruya cevap verebiliriz.o gün nasıl bir gün nasıl bir bayram olur bilmiyorum ama umutla beklıyoruz.allah yardımcımız olsun. sabır versin bizlere ve çocuklarımıza…
Herkese Merhaba;
Benm kızım da 5,5 yaşında. Her 3 aylık kontroller sonrasında ” hep gidiyoruz hastaneye ama yine iğne oluyorum ben,yinemi iyileşmedim”diyor kızım. Allah Yardımcımız olsun, başka hastalıklar gelmesin inş. arkasından.
Merhaba Aykan bey, ben 11 yıldır oğlum da 1 yıldır tip 1 liyiz.Bilinçli ve hastalığa hakim biri olarak oğluma tanı konulduğunda ben de çok yıkıldım.Halen daha da toparlanabilmiş değilim.Sizi anlamak yetmiyor bunu biliyorum.Hem tip 1 li bir anne olarak, hem de tip 1 li bir çocuk annesi olarak içinizdeki yangını hissedebiliyorum.Siz Ali Eren nin acıları tamamen dinsin, bizler gibi çocuğunuz bu hastalıktan kurtulsun istiyorsunuz ama şu an için mevcut tedavi yöntemlerimi iyi bir şekilde uygulamaktan ve ümidimizi kaybetmemekten başka bir çaremiz yok.Benim oğlum da hastalığını çok sorgulayan bir çocuk.Size her soru sorduğunda gücünüz elverdiğince cevap vermeye çalışın.Durumu izah edin.Sorularına cevap alamamak da çocukları psikolojik olarak yoruyor
aykan bey yazınızı ağlayarak okudum. benim oğlum 17 yaşında diyabet olduğunda aynı duyguları yaşamış kendimizi sorgulamıştık.ozaman doktorumuz şöyle izah etmişti.tip 1 in sebebi yok nasıl bilgisayara virüs girer çökertir .aynen öyle.benim oğlum da 4 kasımdoğumlu.15 sene oldu diyabet hayatımıza gireli.en çok sevdiklerinizle diyor ya rabbim.bizlerde evlatlarımızla sınav oluyoruz.ne olur kendinizi çok yıpratmayın.ben oğlum diyabet olduğunda hayatım bitti bir daha hiç mutlu olamam zannetmiştim çok zor günler geçirdim.alıştım diyebilirmiyim …. hayır insan her şeye alışırda evladının acı çekmesine alışamaz…acılara alışılmıyor .sadece acıyla birlikte yaşamayı öğreniyorsunuz.veeee 2004 de en küçük oğlumu bir cep telefonu uğruna kaybettim.evet daha büyük çok büyük acı.ben hala ayaktayım acılar insanı öldürmüyorsa daha güçlü kılıyor.büyük oğlumun doğum gününde küçük oğlumu kaybettim.ve oğlumun organlarını bağışladık.bir böbreğini alan kız ımız büyük oğlumla aynı sene aynı gün doğmuş.büyük oğlum diyabet olmasaydı ben anne olrak hiçbirşey yapamamanın acısını yaşamasaydım küçük oğlumun organlarını bağışlayabilirmiydim. güçlü olmak zorundayız .her durumda evlatlarımızın yanındayız tabi görevimiz.ben naçizane psikolojik yardım almayı öneriyorum.anneler biraz daha duygusal hassas.çocuklarımızın üstüne titrerken dozu ayarlayamayabiliriz.diyabetli yavrumuza nasıl davranmamız gerektiği hakkında yardım almalıyız.ben bütün anne babalara kolaylıklar diliyorum.allah yardımcımız olsun.bütün duam bir an önce bir çözüm bulunsun.ya bütün çocuklar şeker yesin ya da bütün şekerler yok olsun
Süheyla hanım,
Bizlere acayip bir hayat dersi verdiniz. Evet çocuklarımızı kucağımıza aldığımız Dakika’dan itibaren hayatta en değerli varlıklarımız onlar oluyor ve onlar için yaşamaya başlıyoruz. Mutluluk kaynağımız çocuklarımız. Bizler Sağolsun Esra hanımın açmış olduğu pencereden başımıza gelenleri, duygularımızı, tecrübelerimizi ve diyabet ile ilgili gelişmeleri paylaşıyoruz birbirimizle. Çocuklarımızın parmaklarını delerek şeker ölçümü yaptığımızı, bunu yaparken canımızın yandığını, insülin iğnesi ya da pompanın vücuda girerkenki üzüntümüzü,…
Ancak siz bir evladınızı yitirmişsiniz. Allah sabır SABIR versin. Maalesef kelimelerimi mazur görün size ne yazsam boş geliyor bana. Sizin de dediğiniz gibi bu iğreti hayatta hepimiz farklı sınavlara tabi tutuluyoruz. Allah taşıyamayacağız yükler vermesin. Allah diğer evlâtlarınızı size bağışlasın. Çok ama çok sabırlar diliyorum.
AYkan bey, adıgüzel bey merhaba
Lütfen acele etmeyin kendi kendinizi paralamayın lütfen. Gerçekten zor ama çözümsüz değil. İnanın geçecek bu yangın. Tabiki kor olarak kalıyor. Ama o da size hep daha iyi nasıl yönetirim bu diyabeti diye itici bir güç olarak fayda sağlıyor. Bakın biz hasta yakınları (anne baba anneanne babaanne, büyükbaba, amca,…) ne kadar güçlü olursak onlara o kadar yardımcı oluruz. Ben de böyle atlattım. Yangınımı böyle kor haline getirdim. Lüüüüütfen sakin olun. Kho sayımı çok önemli. Bu dersi iyi çalışırsanız herşeyi yiyebilirler. Düzenli şeker ölçümü, Bir de tempolu yüzme ( tabi imkanınız var ise) acayip insülin ihtiyacınızı azaltıyor.
Ben buradayım. Her zaman arayabilirsiniz. Bildiklerimi paylaşmaya hazırım sizleri dinlemeye duygularımızı da paylaşmaya hazırım. Unutmayalım ki beterin beteri var!
Herkese hipoglisemisiz geceler dilerim.
Sizi canı gönülden tebrik ediyorum süheyla hanım.Bu yazdıklarınızın üzerine bize birşey söylemek düşmez artık.Anne ve baba olmanın kutsallığını birkez daha hissettim inanın
Merhabalar, ben Bu konuda Esra hanıma aynen katılıyorum, karbonhidrat saymak inanın çocuğun yemesini hiç kısıtlamıyor, yani pasta da yiyebilir, ben arada pasta yediriyorum, öğlen saatinde oluyor bu ve ona göre insülini ayarlıyorum ve hiçbirşey şaşmıyor, yani bu hastalıkla ilgili olarak karbonhidrat sayımı elektriğin icadı gibi birşey herşeyi kolaylaştırıyor, elbette tatlı pasta bunlar gereksiz yani hiçkimse bunları yemezse ölmez ama maalesef bir toplum içerisindeyiz, yani ben oğlumu soyutlamıyorum ne gerek var yani zaten bu hastalık onun seçimi değil ve sen yiyemezsin sözünün bir çocuğu gerçek anlamda üzeceğini düşünüyorum ve bu yüzden bence tip 1 diyabetli yakını iğne vurmayı öğrendikten sonra ikinci olarak karbonhidrat saymayı öğrenmeli acilen..herkese sevgi ve saygılar…
arkadaşlar bişey dikkatimi çekiyor. tip 1 li çocukların hep kasım doğumlu olduğunu sanki farkettim. herkez tip 1 li çocuğunun doğum gününü yazabilir mi? benimki 28 ekim
Merhabalar,
Karbonhidrat saymak kadar güzel bir şey yok,sağ olsun Nesil Hanım sayesinde her şeyi öğrendik.Ben hastanemizin diyetisyenine sorduğumda gerek yok listedekileri uygula yeter demişti,Yağız reçeli çok sever bir kaşık tatmak için yalvarırdı korkuyordum bir şey olur diye günlerce yediremedim.Ama artık. yağız reçelde yiyor, çikolatalı ekmekte Nesil ablası sayesinde 🙂
Tuğba hanım Yağız’ı öpün benim için 🙂
Küçüçük haliyle kocaman bir kalp taşıyor Yağız:) öğrenme azmi süper!!Karbonhidrat sayarken nasıl sağlıklı büyüdüğünü görmek beni çok mutlu ediyor…
Aslında tüm diyabetli arkadaşlara sesleniyorum…Evet Tip 1 diyabetlisiniz…evet zor bir süreç… Ama en azından hayatınızı kolaylaştıracak, daha zevkli hale getirecek, katı beslenme listelerinin dışında bir sistem daha var.
Emek harcadığınıza, yorulduğunuza değecek, doğru uygulandığında bir ömür size yardımcı olacak bir sistem…
Her Tip 1 diyabetli karbonhidrat sayımını ve sağlıklı beslenmeyi öğrenmeli…Yaşamının bir parçası yapmalı bence…Ben Tip 1 diyabette karbonhidrat sayımının olmazsa olmaz olduğuna inanlardanım..
Öğrenmek isteyen herkes:
Ertelemeyin…O gün bu gün…Öğrendikçe hayat çok daha kolaylaşacak…göreceksiniz…
Sevgiler
Öncelikle tanışmamıza vesile olan Esra Hanım’a çoook teşekkür ediyorum.Yağız sayenizde büyüyor Nesil Hanım ,siz onun ellerinden tuttunuz, sizi sevdiği için de diyetini muntazam bir şekilde uyguluyor.O tadını sevmediği kefiri bile sizin sayenizde içiyor ve yağız bu arada 2 santim daha uzamış size gelip aferin almayı sabırsızlıkla bekliyor:)
Tuğba hanım Süper bi haber bu 🙂 geldiğinden beri toplam 5 cm oldu değil mi?
Geldiğinde ona bir süprizim olacak 🙂 şimdiden benim yerime kucaklayın onu…sevgiler
Nesil Hanım,Yağız size geldiğinde 1.29 du şu anda 1.35 yani 10 ayda 6 cm uzamış buda bizi çok mutlu ediyor.Yağız’a soruyorlar ne yiyorsun ne içiyorsun da bu kadar büyüdün diye sizden öğrendiklerini tek tek anlatıyor.Şimdiden asistan olduk yani 🙂
Merhaba benim kızım 6 yaşında 4 aydır diyabet arkadaşınıne okulda doğum günü kutlanacak ne kadar pasta yiyebilir kızım
Buket Hanım Merhaba,
Mümkünse 1 ince dilim yiyebilir. Ama siz de gereken insülin miktarını vs organize edersiniz diye düşünüyorum. Karbonhidrat sayım yöntemini biliyorsanız daha kolay olur.
sevgiler