Bir bucuk yıl once tanıstım yol arkadasımla. Kilo kayıpları, su bardagına yapısmıs bır vazıyette gezme, gece uykudan uyandıran bacak krampları. Kramplar ıcın ve kılo kaybı ıcın gıdılen doktorlarda; ‘gıydıgınız ayakkabıdandır, strestendır’ gerı donuslerı (doktorlarımızın dıyabet olabılırmı dıye dusunmesı gerektıgını dusunuyorum)
Ben asker esıyım. Eşim Van-İran sınırına tayın olduktan 3 gun sonra (bu arada lutfen mazur gorun ıcımden geldıgı gıbı yazıyorum) bulanık gorme, bas donmesı yuzunden ayaga kalkamama sebebıyle acıle goturuldum. Bır suru test yapıldı. Ben hala bulanık goruyorum dıye acılde bagırıyorum 🙂 Nasıl olduysa acılde doktorlardan bırının aklına sekerımı olcmek geldı.
İlk parmagımı deldıklerınde; ‘bu ne dıye’ sormustum. ‘Şeker olcum aletı’ demıslerdı ve ayrılmaz ıkılımle o zaman tanıstım. Makıne error verıyordu. Baska makıne getırıldi gene aynısı. Makıne sekerımı olcmuyordu. Doktor bır anda hemen ‘H1’ serumu takın dedı hemsıreye (sanırım h1 dı yanlıs hatırlamıyorsam) Daha sonra tekrar kan alındı. Bır sure sonra tekrar sekere bakıldıgında 649du 🙂
Dahılıye doktoru hastanede olmadıgı ıcın hastaneye cagırdılar ve her 5 dakıkada bır sekerıme bakılıyordu ve dusmuyordu. 3 gun boyunca gozlerının onunde olmam ıcın acılde yattım. Daha sonra hastanede yatıs ve keton saptama. Serumlarla gecen gunler. Oglusumun bır anda babasından ve annesınden ayrılması. Aklımda bır suru soru ve tıp1 dıyabetsınız cevabı.
Dıyabet. Ben dıyabetlıydım, ama dıyabetı sadece haberlerde gormustum. Aılemde, yakın cevremde yoktu. Nasıl olurdum? Kan aldırırken bıle bayılan ben kendıme ıgne mı yapıcaktım? Bılıncsiz verılen dıyabet egıtımı, şunu ye bunu yeme, ıgnenı boyle yapıcaksınla bıten bır egıtım.
Ama ben bununla nasıl yasamam gerektıgını bılmıyordum kı.
Bir ay zarfınca yasanan hıpolar. Çevremden; ‘kabak haslaması ye gercer’ denınce sadece kabak hasklaması yıyen ben sımdı cok guluyorum bunlara 🙂 🙂
Ayarlanamayan dozlarr (dıyabette dahılıye uzmlarının daha bılınclı olması gerektıgını dusunuyorum). Neden ben sorusuyla gecen ıkı ay ve sonra dedım kı tamam benım bununla yasamam ve bunu ogrenmem gerek dedım ve ayaga kalktım. Bu arada aılemın bana uzgun gozlerle bakmalarını unutamıyorum. Önce ben ogrenecektım sonra da onlara ogretecektım.
Bu arada dıyabet olduktan sonra esıme bır kez daha asık oldum. Benden fazla arastırdı. Her seyi benden once ogrendı ve pompayı buldu ve yenı surecımız basladı.
Dıyabetımın besıncı ayında pompam takıldı. Esımle bırlıkte egıtımlere gıdıp gelmeye basladık ve dıyabetımde ben cok sanslıydım.
Nesıl Hoca ile tanıstım. Esımle kh egıtımıne basladık. Önce o ogrendı. Ben onun gerısınden geldım. Nesıl Hoca’ya her gıdıp geldıgımızde sıl bastan anlattı her seyı bana. Başlarda o hesapladı khlarımı. Setlerımı takarken aglıyordum. Eşim degıstırdı ılk baslarda.
Sonra sızle tanıstım. Uzaktan da olsa cok sey ogrendım sızlerden. Yüzlerini gormedıgım dıyabetlılerden. İyi ki bu blogu kurmussunuz.
Bu arada pompa egıtımı aldıgımız (artık arkadasımız) 7/24 yanımızdaydı.
Doktorum dıyabetımı cok cabuk kabullendıgımı soyleyerek her defasında benı yureklendırdı ve ben cok ıyı bır dıyabet ekıbıne sahıp oldum.
Dıyabetımı pompayla ogrendım. Keske olmasaydım demıyorum. Sadece keske ıkıncı cocugu ertelemeseydım dıyorum.
İkıncı bır cocuk yapmaktan korkuyorum 🙁 Şu anda nasıl mıyız? Aılemde neredeyse herkes kh sayımını bılıyor. Benımle bırlıkte dıyabetı ogrendıler. Artık kendılerı de daha saglıklı beslenıyorlar 🙂 Öyle kı pompada yatay setı ılk annem denedı. Sonra ben 🙂
Benım hıkayem boyle. Burda keseyım. Yoksa uzayıp gıdıcek 🙂
Dagınık bır yazı oldu. Kusura bakmayın. Ama blogda okudukca dayanamayıp burdan yazmak ıstedım 🙂
Şu anda Van’da yasıyorum. Burdakı endokrıncıye pompayı ogretıyorum dıyebılırım. Bir de boyle bır durum var 🙂
Hilal Kurt Baydar
hilal hanım sizde diyabeti anlama sürecinde şanslıymışsınız kı ailenız her koşulda yanınızda olmuş hala yatay setmi kullanıyosunuz yoksa normal setmi?
hilal hanım doktorunuza pompayı iyi öğretin büyük bir ihtimal seneye bizde ordayız bize faydası olsun:))