Stanford Üniversitesi’ nden bu çalışmayı yürüten bir bilim adamı yapılan yeni araştırmalar sayesinde kısa zaman içinde T1 diyabetli kişilerin daha güvenle uyumasını sağlayabileceklerini söylüyor.
Amerika ve Kanada’da T1 diyabetli ergenlerin ve yetişkinlerin evlerinden takip edildikleri geniş çaplı araştırmada, bilim adamları gece uykuda gerçekleşen tehlikeli hipoglisemi nöbetlerini tahmin ederek önleyebileceklerini gösterdiler.
Çok düşük seviyedeki kan şekeri değerleri nöbet geçirilmesine ve hatta nadir olarak ölümlere sebep olabiliyor. T1 diyabetli kişiler uykuda olmadıkları zamanlarda belirtilerden genellikle hipoglisemi yaşayacaklarını hissedebiliyorlar, ama uykuda iken hipoglisemi yaşanacağını anlayamıyorlar, bu durum diyabetli bireylerin hipoglisemi nöbetlerini neden %75 oranında geceleri yaşadığını açıklıyor.
Diabetes Care’de 7 Mayıs’ da yayınlanacak olan yeni bir çalışmada, yatak yakınındaki bir bilgisayara kablosuz bağlantı ile bağlı olan deri altına bağlanan birleştirilmiş bir glukoz sensörü ve bir insülin pompası bulunmakta. Bilgisayar kan şekeri seviyesi düşmesi meydana geldiğinde devreye giren hesaplanmış bir algoritma ile çalışıyor ve şeker seviyesi yükselene kadar geçici bir süre insülin akışını durduruyor. Bu işlemi diyabetli bireyi uyandırmadan gerçekleştiriyor. İnsülin gönderilmesinin askıya alınması , bireylerin uykuda oldukları zamanlarda çok az bir kan şekeri yükselmesi yaşayarak %81 daha az düşük kan şekeri yaşamalarını sağlamıştır.
Stanford’ da Pediatrik Endokronoloji Profesörü olan ve aynı zamanda bu çalışmayı yürüten Bruce Buckingham, ”Bu şekilde çalışan bir sistem önemli bir ölçüde diyabetli kişilerin gece hipoglisemi yaşama riskini düşürecektir ve geceleri ağır hipoglisemi nöbeti yaşama riskinin çok daha az olduğunu bilmek hem diyabetli bireylerin hem de ailelerinin geceleri daha kaliteli uyumasını sağlayacaktır’ dedi. Buckingham aynı zamanda Stanford’da bulunan Lucile Packard Çocuk Hastanesi’ nde pediatrik endokrinolog olarak çalışıyor.
İnsülin pompası kullanan diyabetliler genellikle geceleri daha az seviyede insülin alıyorlar, pompadan gönderilen insülin pompaya bağlı deri altına yerleştirilmiş olan küçük bir kateter ile iletiliyor. Geçmişte araştırmacılar uykuda düşük kan şekeri yaşanmasının önüne geçmek için başka çalışmalar yaptılar, kandaki şeker seviyesi düştüğü zaman alarm veren bir sensörü kullanmayı denediler. Bu çalışma kısmen faydalı oldu çünkü diyabetli bireyler uyku sürelerinin %70’ini alarmlarla geçirmek zorunda kaldılar. Kan şekerinin düştüğü anlarda diyabetli bireyin insülin pompasını kapatması gerektiği söylendiğinden beri diğer bir yaklaşım ise glukoz sensörlerini kullanarak kan şekeri değerleri düştüğü zaman insülin gönderimini askıya alması gerektiğiydi.
Yeni çalışmaya 15 – 45 yaş aralığında tip 1 diyabetli 45 kişi dahil edildi. Her bir kişi 42 gece boyunca bu araştırmaya katıldı, bu da toplamda 1.912 gece ediyor. Çalışmalar boyunca bireyler evlerinde kalmaya devam ettiler. İnsülin pompaları kablosuz bağlantı ile yataklarının yanındaki bilgisayara bağlıydı.
Her gece bilgisayarda programlanmış olan algoritma aktif veya pasif olarak atandı ve diyabetli bireylere uykularından önce programın aktif mi pasif mi olduğu bilgisi verilmedi. Tedavinin uygulandığı gecelerde, her 30 dakikada bir bilgisayardaki algoritma kan şekeri düzeyinin 80mg/DL ile 60mg/ DL aralığında olup olmadığını kontrol ediyor ve bu değerler dışındaki değerler görüldüğünde bildirim yapıyordu. Eğer gelen veriler düşükse, kan şekeri değerleri yükselene kadar insülin pompası kapatılıyordu.
Buna ek olarak %81 oranında düşük kan şekeri sorununda azalma tespit edildi, bu çalışmanın işe yaradığını gösteren başka göstergeler de vardı. İnsülin pompaları çalışmaların yapıldığı gecelerin %76’sında en az bir kez kapalı tutulmuştu, ve iki saat veya daha fazla süren düşük kan şekeri atakları için harcanan zaman yüzde 74 oranında azaldı.
Ortalama kan şekeri oranı çalışmanın yapılğı gecelerin sabahında biraz daha yüksek çıkıyordu ama bu değerler tehlikeli derecede yüksek değerler olmuyordu. Şeker ölçüm sensörleri de tedavinin uygulandığı gecelerin sabahında benzer yüzdelerde sonuçlar kaydettiler. Katılımcılar idrar ve kan testi ile her çalışmanın yapıldığı sabah keton ve kan şekeri değerlerini, değerlerin çok yüksek çıkma ihtimaline karşı kontrol ettiler. Keton değerleri diğer kontrol zamanları ile aynı değerlerdeydi. Bu sonuçlar gösterdi ki çalışmanın yapıldığı gecelerde şeker düzeylerinin düştüğü görüldüğünde insülin pompasının kapatılması kan şekeri düzeylerinin çok yükselmesi için risk oluşturmuyordu.
Buckingham aynı çalışmayı şimdilerde daha geniş bir kitle ile daha yüksek yaş gruplarıyla ve 3-15 yaş aralığındaki çocuklarla yapmak istediklerini belirtti ve ” Çocukları diyabet olan birçok aile çocuklarının kan şekeri değerlerini ölçmek için sabaha karşı 3:00’da uyanıyorlar, sanırım bu tip sistemler bu ailelerin hayatını kolaylaştıracak ve gece boyunca daha az uyanarak kontrol yapmak zorunda kalacakları için hem çocukları hem de aileler daha konforlu bir uyku düzenine kavuşacaklar’ dedi. (Çeviri: DiyabetimBen.com Çeviri Ekibinden Merve Demir, Kaynak: http://medicalxpress.com/news/2014-05-slumbering-diabetics-blood-sugar-insulin.html, Görsel kaynak: return2health.biz)
ben bu sistemi sensörlü pompaya benzettim sanki..Sensorlü pompada da örneğin ‘kan şekeri 65 altına düşünce alarm verecek şekilde ayarlıyorsunuz ve sensör 65 i görünce alarm vererek bazal insülini durduruyor.Ama sadece durduruyor geri başlatma işi yine sizin 🙂 eğer geri başlatma belli bir zaman içinde yapılmazsa yine alarrmla size hatırlatıyor.
Yalnız eğer kan şekeri sıksık iniş-çıkışlardaysa, kalibrasyon uygun zamanlarda yapılmazsa parmak ölçümlerinden çok farklı gösterebiliyor.Bir de 5 dak önceki ölçümü gösteriyor ekranda.Acaba yazıda geçen sistemde bu tip sorunları yokedebildiler mi? eğer sapmalar olmadan çalışabiliyorsa süper!
Teşekkürler bilgi için