Tip-1 Diyabete Dışarıdan Bakanlar ve Okullu Tip-1 Diyabetli Çocuklar
Dışarıdan bakanlar dramatik bir hikâye görüyor ama bizim dünyamız rengârenk başlıklı röportajı Ayşe Arman, Ceyda Düvenci ile gerçekleştirmiş. Röportajı okurken birkaç satır tip-1 diyabetli çocukların okullarda yaşadıklarını aklıma getirdi.
Ceyda Düvenci’nin çocuğu farklı bir rahatsızlığa sahip olsa da eminim tip-1 diyabetli çocuk ve/veya çocukları olan ailelerin yaşadıklarıyla pek farkı yok.
Ceyda Düvenci’nin kendisine sorulan iki soruya verdiği cevaplar tip-1 diyabetli çocukların okullarda ya da sosyal hayatta maruz kaldıklarını bize bir yandan gösteriyor.
Okula da gidiyor şu anda, öyle değil mi?
Evet Küçükkarabalık’a gidiyor. Montessori eğitimi veren bir okul. Bizim için çok büyük bir şans. Çunku kaynastirma egitimi maalesef cok zor ulkemizde. Bir suru yaslari daha buyuk serebral palsi cocukları olan arkadasim var, buyuk sorun yasiyorlar.
Neden?
Okullar kabul ediyor, fakat veliler kazan kaldiriyor.”Cocuklarimizin konsantrasyonunu bozuyorl” deyip imza topluyorlar, Ya siz cocugunuzu alın ya biz aliyoruz!” diyorlar. Cok vahsiler. Ögrenciler degil ama veliler oyle. Bu okul farklı, sag olsun bizi kabul ettiler. Bu cocuklarda bagırmak yok, taskinlik yok, sadece biraz daha zor ogreniyorlar. Yanina bir refakatci ogretmen vermek ya da ablasini yanina koymak, tek dert bu. Bizde öcü’ muamelesi goruyorlar.
İki soru, iki cevap. Ve eminim tip-1 diyabetli çocuklar ve velileri okullarda çok büyük negatif ayrımcılığa maruz kalıyorlar. Ya veliler, ya okul yönetimi, ya öğretmenler ya da çocuğunuzun arkadaşları. Tabiki ayrımcılık yapmayanlardan söz etmiyorum. İstisnalar elbette var.
Tip-1 diyabetle ilgili okullara konuşmaya gittiğimde hep vurguladığım nokta şu; ‘Biz sizden farklı değiliz. Ve okulda tip-1 diyabetli bir öğrenci olduğunu duyduğunuzda panik yapmayın. Biz sizden farklı olarak insülin yapıyoruz ve şekerimizi ölçüyoruz.’
Ve özellikle okul döneminde de asıl yük annelerin omzunda. Anne çocuğunu ya okul kapısında bekliyor ya da öğlen yemeğinde, yerli malı haftasında ya da şeker ölçüm saatlerinde okula taşınma zamanları başlıyor. Bu ne kadar zor bir durum değil mi!
Keşke okul yönetimleri diyabetli okullu çocuklar için sadece evraklar üzerinde söz vermek yerine gündelik işleyen süreçlerde artık harekete geçse ve aksiyon alsa.
Umarım ülkemizde de kronik rahatsızlığa sahip okullu çocuklarımıza negatif ayrımcılık yapılmayan, ayrıştırılmayan günleri görürüz.
test
TC Mehmet Fevzi Börü Maalesef disardan detayli bilinmedigi icin cocuklar okulda kendilerini farkli hissediyorlar bu durum anca egitimli olunursa duzelebilir. Veliler ve cocuklarin egitimini kastettim
Nazlı Deniz Günay Gerçekten cocuklar daha duyarlı 🙂 aslinda diyabetli olmayan çocukların hali daha vahim sağlıklı olmak açısından ben her zaman bunu söylüyorum benim oğluma üzülmeyin sizin durumunuz daha üzücü 🙂 daha duyarli sağlıklı nesillerimiz olsun inşallah 🙂
kesinlikle
bn 97 doğumluyum ve şuan yaklaşık 18 yaşındayım 2008’den beri diyabetliyim yani tam yedi yıl oldu.5 sınıfta diyabet teşhisi konuldu (2008).şimdi dönüp bakıyorum o anki bakışımla şuanki balkışım arasında dağlar kadar fark var.konuya gelicek olursak gerçekten dediğiniz gibi bizlerde normal sıradan bir insanız bazı şeyleri böyle farklı kılmaya gerek yok ayrıca diyabetliler dışında diğer insanlarında bizler gibi beslenmesi gerekiyor belki farkında değiller ama vücutlarında bulunan insülinin kıymetini bilmeliler.Okullardada doğru düzgün bir sistem yapılmalı kantinler olsun yemekhaneler olsun kesinlikle salata şart öyle beyaz ekmekmiş unlu şeylermiş bunlar derhal çıkarılmalı çocuklara sebzeli etli bol proteinli şeyler verilmeli şuanki sistem tam rezalet.bir öğünde yok pirinçmiş baklavaymış ne yapmaya çalışıyorsun sen.herşey bir düzen içinde olmalı.bir öğünde yağ,protein,karbonhidrat bunların üçüde olmak zorunda.ayrıca ayrımcılık falan diyolar bu veliler yok öyle birşey kendilerini düşünmüyorlar bari çocuklarını düşünsünler. bizler bu şekilde beslenmek zorundayız sağlık herşeyden daha önemli bizler dedim sadece diyabetliler değil tüm insanlar…….son olarakta JDRF(juvenile researchers foundation)’NİN BİR SÖZÜNÜ PAYLAŞICAM
tip1 diyabetli tıpkı benim gibi görünür……………. ve gerçektende öyle
sevgiler
Noktasindan virgülüne katiliyorum