İnsülin Yapmaktan, İnsülin Pompası Kullanmaktan Çekinmeyin, Korkmayın

İnsülin Yapmaktan, İnsülin Pompası Kullanmaktan Çekinmeyin, Korkmayın

İstanbul’da hava muhteşem. Trafik rahat. Mutluluğa dair her şey yerli yerinde…

Bana gelen mailler ve sosyal medyada gördüklerim sebebiyle bu kısa yazıyı yazmak istedim. Yazının başında söylemem lazım. İnsülin bizi hayatta tutuyor. Bunu sakın unutmayın.

Tip-1 diyabetli (Şeker Hastalığı) bir bebeğiniz varsa; onun insülinlerini istediğiniz her yerde yapabilmelisiniz. Misafirlikte, hastanede, ev dışında, parkta, AVM’de. Her yerde ama her yerde.

Tip-1 diyabetli (Şeker Hastalığı) ve okul okuyan bir çocuksanız; sınıfta, okulun bahçesinde insülin yapmaktan ya da insülin pompanızla yaşamaktan, kan şekerini ölçmekten korkmayın. Arkadaşlarınızdan farklısınız. Ama insülin yapmak ve kan şekerinizi ölçmek dışında bir farkınız yok. Arkadaşlarınız, öğretmenleriniz, okul çalışanları bir şey söylerse, gülerse, siz kafanıza takmayın. Onlar gülüyor ama keşke o güldüklerinde sizin ne hissettiğinizi bi bilseler. Ya da kan şekerinizi ölçtüğünüzde başınıza herkes toplanıyorsa siz hiç kıpırdamayın. Ve sakince kan şekerinizi ölçün. Ölçüm bittikten sonra başınızdan kalkacaklar 🙂 Unutmayın. Siz onlardan az da olsa farklısınız ve onların dikkatini çekiyorsunuz. Dikkatlerin sizin üzerinizde olması kötü bir şey değil 🙂 Keyfini çıkarın 🙂

Sakın ama sakın tuvalette, öğretmenler odasında, okulunuzun bahçesinin bir köşesinde gizli, saklı ne insülin yapın ne de kan şekerinizi ölçün. Siz kendinizi gizlemek zorunda değilsiniz. Tip-1 diyabetlisiniz ve siz çocuklar oldukça özelsiniz. Okulunuzda bir revir varsa revire gidebilirsiniz.

Tip-1 diyabetli (Şeker Hastalığı) üniversite öğrenicisi iseniz;  okullu tüm çocuklara önerilerimiz sizler için de geçerli. İnsülin yapmak ve kan şekerinizi ölçmek için gizli yerlere gitmeyin. Tuvalete, kantine, bahçeye gitmek sizi gizlemekten öte canınızı sıkan bir konu olarak karşınıza çıkacak. Dersteyken ara öğün saatiniz geldiyse ara öğününüzü de mutlaka tüketin. Hep söylüyorum; ben üniversite 1’den 2’ye geçerken tip-1 diyabetli olduğumu öğrendim ve herkes bana ‘ayaklı kantin’ derdi 🙂 Acıkan arkadaşlara yemek veren bendim. Açın halinden bu sebeple iyi anlarım 🙂 Bana muhtaç olmaları da ayrı bir konuydu 🙂 Dersteyken ara öğün saatinde yediğim elmanın ısırma sesiyle herkesin acıkmaya başlaması da harikaydı 🙂

Tip-1 diyabetli (Şeker Hastalığı) bir yetişkin iseniz ve çalışıyorsanız; iş görüşmenizde tip-1 diyabetinizden bahsedin. Çünkü nereden baksanız minimum 9 saat bir yerde çalışıyorsunuz ve başınıza bir şey gelse kimin ne yapacağını bilmesi gerekiyor. Çalıştığım her yerde tip-1 diyabetim bilinir. Ve ben rahat rahat hem kan şekeri ölçümümü hem de insülin pompamı kullanırım. Çalışan bir tip-1 diyabetli olarak da iş yerine gelirken ara öğünlerimi evden getiririm. Elimin altına bir şeyler olması önemli.

Tip-1 diyabetli olmamız bizi diğerlerinden az da olsa farklı kılsa da hem özel hem de sosyal hayatımızı mahvetmelerine izin vermeyin. Nerede yaşarsak yaşayalım buna izin vermediğimiz ve kendimizin özel olduğunu bildiğimiz sürece her şeyin üstesinden kolayca geliriz.

Özellikle ailelere bir notum; çocuklarınızı diğer çocuklardan farklı kılmayın. Onlar da diğer çocuklar gibi sadece çocuk. Tuvalette, bahçede vb yerlerde insülin yapmayın onlara. Ya da kan şekerlerini gizli yerlerde ölçmeyin.

Aynı zamanda okul yönetimlerine; tip-1 diyabetli çocukların diğer çocuklardan bir farkı olmadığını görmenizi öneririm. Tip-1 diyabetli hayatlarına okul saatleri içerisinde vereceğiniz küçük bir destek bile sizlere olan bağlılıklarını ve geleceklerini etkileyecek. Bu sebeple siz öğretmenler, geleceğimiz olan çocukları yetiştirirken onların hayatlarına da kolaylık sağlarsanız sizi hayatta unutmazlar.

Bizi diğerlerinden farklı kılan noktalar; insülin yapmak, kan şekerimizi ölçmek, daha kontrollü ve programlı yaşamak. Bunu unutmayım.

Güzel bir günün sonundan herkese kucak dolusu sevgiler 🙂