Kendime Tip-1 Diyabetimin Hemşiresi ve Doktoru Ben Olacağım Hedefini Koydum
Ben tip1 diyabet ile tanıştığımda 10 yaşındaydım.
Son bir haftadır hep uyuyor ayağa kalkamıyor ve oyun oynamak için çağıran arkadaşlarıma hep hayır diyordum. Evimize yakın sağlık ocağına gittik annemle. Durumum ağırlaşmıştı. Herhangi bir sorun yok denildi. Fakat bir hemşire abla kan şekerime bakmayı önerdi. Hala ona minnettarım. Açlık kan şekerim 290 çıkmıştı. Birçok hastane dolaştık ve en sonunda Kahramanmaraş Eğitim Araştırma Hastanesi’ne Endokrinoloji Bölümü’ne 540 kan şekeriyle yatış yaptım.
Hiçbir doktor hiçbir hemşire benimle ve annemle bu hastalığın ne olduğunu, nasıl bir yaşam biçimi olduğunu anlatmadılar. Soru sorduk, terslediler. Küçük yaştaydım ama içerledim hep. İnsülini, ki adını bilmiyordum bile, yapıp gidiyorlar, önüme yemeği koyuyorlardı.
Kendime söz verdim. Ben de ilerde sağlık sektöründe olacağım ve kesinlikle böyle olmayacağım, kendi hastalığımın hemşiresi, doktoru ben olacağım diye.
Ankara’nın Nallıhan ilçesinde bir sağlık meslek lisesinde acil tıp teknisyenliği bölümünü kazandım. Akrabalarım, anneannem, babaannem, dedem çoğu çocuk zaten hasta uzak yerlerde yapamaz başaramaz dediler, karşı çıktılar. Tek destekçim annem ve babam oldu. Bana güvendiler. Güvenlerini boşa çıkarmadım dört sene boyunca kendi kendimi yetiştirdim. Öğretmenlerim staj yaptığım hastanedeki doktorlar arkadaşlarım hepsi yanımda oldu.
Çok bilinçli, bilgili bir tip1 diyabetli ATT haline geldim. Bana tanı koyan başhekimimizi hiç unutmadım. Vizitlerde sürekli durumunun kötüye gittiğini söyleyip bana gerizekalı dediği bile olmuştu. Diplomamı aldım ve başvuru için o hastaneye gittim. Beni tebrik etti. Saygımdan dolayı teşekkür edip eskiyi hatırlattım. Umarım ders almıştır.
Şimdi 18 yaşındayım. 80 kilo olan ben 61 kiloya düştüm ve gayet sağlıklıyım. Tip1diyabet bir ayrıcalık diyorum ve biz dikkat ettiğimiz sürece daha sağlıklıyız. Ve dikkat çekmek isterim ki genelde diyabetle yeni tanışanların tuzağına düştüğü, bitki tedavisi – insülini bırakacaksınız gibi şeylere düşmeyin. İnsülin bizim yaşam kaynağımız. Sadece biz üretemiyoruz, dışardan alıyoruz.
Zamanında hasta olduğumu duyan komşularımız; “Kim evlenecek? Artık söylemeyin kimseye. Çocuğu nasıl olacak?” diyen teyzelerim ilerde bende evleneceğim ve güzel bir anne olacağım.
Diyabet hiçbir şeye engel değil ❤️
Fatmagül Gayret
test
Acaba hangi hastane size % kaç rapor verdi.ve işinizde nöbet tutuyormusunuz(bir tip 1 sağlık çalışanı olarak soruyorum)teşekkürler