Bu Yüzden Diyabetli Çocuklar ÖZEL’dir
Merhaba,
Benim de yeğenime bir ay önce tip-1 diyabet tanısı konuldu.
Çok uzun ve sabır isteyen bir yol. Allah tüm çocuklarımızın yardımcısı olsun, hepsini korusun.
9 Şubat’tan bugüne kadar yaşadıklarımızı yazmama sayfalar yetmez. Abdülkerim’in yoğun bakımdan çıktığı gün, 10 Şubat Akşamı yazdığım duygularımı paylaşmak istiyorum.
6 yaşında bir çocuk düşünün! Daha oynamadığı birçok oyuncak, yapamadığı bir çok yaramazlık varken kendi vücudunu yönetmek zorunda olan bir çocuk! Onların dünyasında pamuk şekere, çikolataya, bonibona yer yoktur. Hayatları hep planlı olmak zorundadır. “Tedavi”nin ne anlama geldiğini bilmezler ama kendi vücutlarını kendileri tedavi etmeyi öğrenirler küçük yaşta. Parmak uçları hep iğne izleriyle doludur.
İğneden ödleri kopar ama kendi iğnelerini kendileri yaparlar! Canları çok yanar ama her seferinde “Acımadı ki!” diye sevdiklerini teselli etmeye çalışırlar! Öyle istedikleri herşeyi yiyemezler…
Ve önemlisi de kendilerine uzatılan her ikramı kabul edemezler!
Bu yüzden diyabetli çocuklar ÖZEL’dir.
Merve Kütük
Siz de hikayenizi yazmak isterseniz https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScYOpdhGSafTw3f9nCzt9jtk-VXwDWHs0CRHZTHRuV-RpQlVA/viewform linkindeki formu doldurup bizimle paylaşabilirsiniz.
test
Merve hanım öncelikle yiyen ise geçmiş olsun yazdiklariniz beni çok uzunlendirdi inanın başlarda çok zor olsada sonraları insan alışıyor tip1 diyabetle yasamak başlarda çok zor gibi olsada sonraları insan alışıyor çok sonraları tip 1tip diyabet hayatınızın bir parçası haline geliyor bende 14 yıldır tip1diyabetliyim dediğiniz gibi diyabetli çocuklar özel çocuklar çünkü hayatla mücadeleyi canın yansada belli etmemeyi çok önce öğrenmiş oluyorlar yaşıtlarına göre zorluklar karşısında mücadele etmeyi çok önce öğrenmiş oluyorlar sizin de dediginiz gibi tip 1 diyabetli çocuklar özel çocuklar çünkü hayatla mücadeleyi çok önce öğrenmiş oluyorlar yazdiklarinizla çoğu kişinin duygularına tercüman olmuşsunuz kaleminize sağlık
Merhaba,
Öncelikle yazımı paylaştığı için diyebetimben ailesine teşekkür ederim. Şimdi gördüm paylaşımı Ve çok mutlu oldum.
Dediğiniz gibi alışmak zaman alsa da kabulleniyor insan zamanla. Abdülkerim 6. Ayı doldurmak üzere ve her geçen gün daha da alışıyoruz bu sürece. Yalnız değilsiniz, yalnız değiliz. Sevgiler…
6 yaşından beri şeker hastasıyım şuan 22 yaşında bir genç kızım hayatla başa çıkmayı herkesden çok daha önce öğrendim tıpkı sizinde dediğiniz gibi, yiyeninizdr öğrenecek emin olun sağlıklı ve güzel bir hayatı olacak hep özel kalacak ve hastalığıylada mükemmel bir arkadaşlık kuracak hiç merak etmeyin bunu yaşayan biri olarak söylüyorum herşey geçiyor ve insan alışıyor :))
Başak’cım merhaba,
Desteğin için çok teşekkür ederim.
İnşallah Abdülkerim’de senin gibi ileri de kendi gibileri destekleyen, yol gösteren bir genç olur ablası… 🙏🏻😊