Merhaba Arkadaşlar,
Diyabetle mücadele hakkında farklı bir yaklaşımdan söz etmek istiyorum daha doğrusu kendi yaklaşımımdan.
Sizce bir savaşta kazanmayı sağlayan unsurlar nelerdir?
Kurnazlık, inanç, cesaret, korkusuzluk, analitik düşünme ya da düşmanını iyi tanıma ve ona göre davranma. Bunların hepsi birer etkili unsur olabilir.
Ancak savaş alanında düşmanına dostluk önerip silah birakirsan o zaman egemenliğini ve bağımsızlığını kaybedersin. Bir hastalığı dost gibi görmek bundan farksızdır. Hastalık iyi ya da kötü bir dost değildir. Tam anlamiyla içinizdeki en büyük düşmandır. Onunla kuralları ile savaşamaz iseniz kaybedersiniz.
Ben diyabetim olmadan önce şu anda yapamadığım birçok şeyi yapardım. Çok uykusuz kalmanın vücuduma zarar verdiği aklıma bile gelmezdi. Ya da aşırı alkol ve sigaranın. Benim için önemli olan vücudumun ne durumda olduğu değil ne istediğimdi.
Ama içimdeki düşman harekete geçtiği an anlamıştım savaşta olduğumu. Savaş başlamıştı. Eğer düşman içinizde ise onu yenmek çok zor olabiliyor. Ama kontrol etmek de imkansiz değil tabiki. Bana göre diyabet hemşiresi gerçekten yanlış bir eğitim veriyor. Diyabete dost demek çılgınca birşey. O öldürülmesi gereken bir düşman ama ölümsüz… Bu durumda düşmanı zayıf tutmak en iyi seçenek olurdu. Bu psikoloji gayet başarı sağlıyor. Hep silahlarımızın bizimle olması gerekiyor. Zira bu hiç bitmeyen meydan muharebesi çok çetindir. Ve savaşın kazananı yoktur .
Saygılar
Mustafa Çalışkan
Mustafa bey,
güzel bir benzetme yapmışsınız çok beğendim tebrikler. 🙂 Ama diyabeti ölümsüz gibi görmeyelim bence onunda elbet bir zaafı bulunacak diye düşünüyorum.
merhaba mustafa bey
gayet guzel bir anlatim gercekten bir savas veriyorum ama kendimizle ben sizin gibi alkol sigara yemek hepsi full geciyordu seker oldugumda bile bos verdim. ama savasi kaybettigimizi gorunce toparlandik biraz simdi cok seye veda ettik dikkatli yasamaya duzenli bir hayat surmeye basladim.sonuc savasi bitti ama her an saldirir diye silahi birakmadim .duzenli bir yasam gereken diyeti yapmak en onemlisi egzesizleri unutmamak simdi on sene once kullandigim ilaclara dondum birak yukselmeyi seker dusmesinden kendimi koruyorum.inan dr d inanamadi hb1c nin 5.6 ya dusmesi ve ilaclari birakarak.ama nasil oldu dersen tavsiye e-tmem cok zor. 2ayda 10 kg verdirdi. tansiyon dustu sunu gordum demekki istenirse oluyor. şimdi herkezi bu savasa cagiriyorum savasin galibi yok ama kumandasi bende ben seni yenerim dusuncesi allah herkese sabir ve sihhat versin hoscakalin.
[…] çok teşekkürler. Mustafa Bey’i hatırlamak için İlk HbA1c Testim ve Hissettiklerim, Savaş ve Biraz da Gülelim yazıları sizlere yardımcı olacaktır. Yazı kaynak: […]