Ben 4 yıldır, Kardeşim Alihan İse 9 Yıldır Tip-1 Diyabetli

Merhaba Arkadaşlar, Ben Damla. 17 yaşındayım ve 4 yıldır tip-1 diyabetli yim. Size teşhisimin hikayesini anlatmak istiyorum.

Sanırım hikayeme öncelikle kardeşimden başlayacağım. 15 yaşında bir erkek kardeşim var ve 9 yıllık tip-1 diyabetli. Alihan’ın diyabetle tanışması benden 5 yıl önce oldu. İlk tanı aldığında 6 yaşındaydı. Tuvalet alışkanlığının değişmesi ve aşırı su içmeye başlamasının ardından annem şüphelenip doktora götürmüştü. Zaten Alihan o dönemlerde büyüme bozukluğu yüzünden doktor kapısından ayrılamaz durumdaydı. Tahliller sonucu açlık kan şekeri 400 çıkınca hemen çocuk endokrine sevk ettiler ve diyabetle tanışmış olduk. Uzun bir eğitimin ardından Alihan’ın diyabetiyle birlikte evde tüm alışkanlıklarımız, yemeklerimiz değişti. Aslında bu değişim iyi anlamdaydı, daha sağlıklı besleniyorduk ama bu 6 ve 9 yaşındaki iki kardeş için iyi bir anlam ifade etmiyordu. Ben zaten yaşıma göre kilolu bir çocuktum ve bu kilo ketoasidozla karşılaşana kadar devam etti.

Alihan’ın teşhisinden sonra arada sırada annem benim de açlık ve tokluk kan şekerlerimi kontrol ediyordu ve değerler normaldi. 5 yıl sonra bir anda çok su içmeye, çok sık tuvalete çıkmaya başladım. Ortalama 3 aylık bir süre içinde tam 30 kilo verdim. Annemler de seviniyorlardı ben kilo veriyorum diye. Aslında bu aşırı kilo kaybının nedeni farklıymış. Bir sabah annem yine açlık şekerime baktı ve 200 lü bir değer çıktı. Biz belki de makine yanlış ölçmüştür diye düşünerek ölçümü tekrarladık ama sonuç aynıydı. Tokluk ise 300 üzeri. Bunun üzerine hemen Alihan’ın doktoruyla görüştük. Tahliller sonrası bana da tip 1 diyabet tanısı kondu. İdrarda keton pozitifti ve ben 3 gün kadar yoğun bakımda kaldım. Yoğun bakım sonrası beni çok farklı bir hayat bekliyordu. Evde kan şekeri bakmaya bile korkan, Alihan insülin vururken bakamayan ben; Alihan’ın yaptıklarının aynısını yapacaktım. Üstelik iğneden bu kadar korkarken… 1 haftalık diyabet eğitiminden sonra taburcu oldum. Kabullenmem ve diyabetle yaşamaya alışmam çok uzun sürmedi ama açıkçası taburcu olduğumda çok korkuyordum. Aradan 4 yıl geçti. Şimdi diyabetimi çok iyi yönetiyor ve gururla söylüyorum. Artık şekerimi ölçmek, insülinimi yapmak için okulda kimsenin görmeyeceği köşeler aramıyorum. Sonuç olarak ben tip-1 diyabetli yim ve diyabetim sayesinde çok daha sağlıklı yaşıyorum ve mutluyum.

Bir konuda çok şanslıydım. Arkamda çok büyük bir destek vardı. Ailem zaten Alihan sayesinde tip-1 diyabeti çok iyi tanıyordu.Ne ile karşı karşıya olduklarını ve ne yapmaları gerektiğini biliyorlardı. Tabi burada canım kardeşim Alihan’ın desteğini de unutmamak lazım. Hastaneden ilk taburcu olduğumda insülinimi annem yapıyordu. Ben kardeşim sayesinde, ondan cesaret alarak kendi insülinimi kendim yapmayı öğrendim. 4 yıllık diyabet yolculuğumda en büyük destekçim kardeşim oldu.

Şu an kardeşim 9 yıllık ben 4 yıllık tanıyım. Birbirimizi destekleyerek diyabetimizi gururla yönetiyoruz. Hedefimiz ise ideal a1c değerleri ile sağlıklı ve mutlu uzun mu uzun bir hayat yaşamak.

Hepinize iyi şekerler, güzel a1c ler dilerim…

Damla Güler

NOT: Yazıyı Facebook ya da Twitter gibi sosyal medya kanallarında paylaşın. Alttaki Facebook, Twitter, Google+ ya da Pinterest butonlarına tıklamanız yeterlidir.