Merhaba,
Ben Kübra. 18 yıldır tip-1 diyabetliyim ve 10 yıldır insülin pompası kullanıyorum.
Diyabet hemşireme özenip hemşire oldum. Okulunu da okusam hep; “Acaba hamile kalabilir miyim, kalsam ne gibi sıkıntılar olur.” diye düşünmeden edemiyordum. O yüzden hep erteliyordum.
Esra Abla (İyi ki var❤️) diyabetli annelerin gebelik doğum hikayelerini paylaştıkça hep imreniyordum. Burdan aldığım cesaretle anne olmaya karar verdim ve kontrollü bir şekilde HbA1c 6.2 ile hamile kaldım. 9 ay boyunca da hep 6 da seyretti. Bunda sık endokrin takibimin ve Dexcom G6 katkısı çok büyük.
15. haftada rahim içinde kanama olduğu için doktorum progesteron hapı başladı ve bunun akabinde de ilaca bağlı göz arkasında ödem gelişti. 2 haftaya gittiğim endokrin takibine bir de retina bölümü eklendi ve ay da 1 oraya gitmeye başladım.
Göz arkasındaki ödemin artıp kanama yapmaması ve diyabetimden dolayı perinatoloji (yüksek riskli gebelik) doktorum 30. haftaya kadar beklemeyip bebeğin alınması gerektiğini söylediği için yüreğim hep ağzımda gezdim.
Ancak haftalar ilerledikçe göz arkasındaki ödem artışı durdu ve kadın doğum doktorumda erken doğum kararından vazgeçti.
36. haftaya geldiğimde doktorum bekleyeceğini ancak perinatoloji doktorunun önerisi ile bebeğin kafası büyük olduğu (beyin damarlarında genişleme şüphesi de vardı), gelişimi 2 hafta önden gittiği, boynunda 2 tur kordon bulunduğu ve benim diyabetimle birlikte bu sürecin biraz daha zor olacağı için normal doğum sancıları başlamadan sezaryen günü belirlememizi söyledi.
35den sonra hafta da 2 NST çekilerek hem sancım hem de bebeğin kalp ritmi takip edildi. NST’de herhangi bir sıkıntı çıkmadığı ve şekerim regüle gittiği için doktorum 39’da sezaryene almaya karar verdi. Ben de 37 hafta sonuna kadar hemşirelik yapmaya devam ettim.
Doktorum 38. haftada ameliyat hazırlığı için hastaneye çağırdı. Hastaneye gideceğim günün bir gün öncesinde ağrım oldu. Doktorumu aradım. Sıklaşırsa ya da bebek hareketlerinde azalma olursa hastaneye gelmemi söyledi.
Bir yandan sensörden şekerimi takip edip bir yandan da bebek hareketlerini ve sancı sıklığını takip etmeye başladım. Gece yarısı olmuş ama benim sancılarım azalmamış daha da artmıştı. Bize de hastaneye gitmek şart olmuştu artık.
Gittiğimizde acildeki doktor muayene ettiğünde muayene bulgularımın normal doğum için çok elverişli olduğunu söyledi. Kendi doktorum da bu bulgularla direk sezaryene gitmektense; “Şekerlerin hamilelikte regüleydi. Bi deneyelim.” deyince ben de normal doğumu denemeye karar verdim🤭
Bir yandan şekerlerimi takip edip birşeyler yerken bir yandan doğum egzersizleri yaptım ve 4. saatin sonunda normal yoldan, boynunda 2 tur kordonuyla, oğluma kavuştum. Hemen emzirdim ve ne bende ne de oğlumda hipoglisemi ya da solunum sıkıntısı olmadı.
Beynindeki damar genişliği de ultrasonda yanlış ölçüm olmuş. Doğduktan sonra yapılan kontrollerde her şeyi normal çıktı. 24 saat sonrada hastaneden taburcu olduk.
Bir diyabetlinin yapamayacağı hiç bir şey yoktur. Yeter ki başaracağımıza inanarak isteyelim😇
