Merhaba Esra Hanım,
DiyabetimBen özellikle bizim gibi tip1 diyabetli çocukları olan anne ve babalar için aynı çatı altında toplanan, birbirini anlayan, birbirinde kendini bulan, bir nevi terapi ,bilgi evi.
Ev diyorum. Çünkü Ben bazen etrafınızda ailenizde işinizde bir sürü insan olduğu halde, bizi anlamadığını düşünüyorum. Ama bloğu açıp okuduğumda eve gelmiş huzuru samimiyeti buluyorum.Atladığım ,yapmayı unuttuğum şeyler gözüme çarpıyor mutlu oluyorum. Yorumlar okuyup tecrübelerden faydalanıyorum.
Esra Hanım, video çekimi günü tanıştığımız Sefer Erdem’in babası Şentürk Bey ile telefonlaştık ve yakın oturduğumuz için bir hafta sonunu ayarlayıp kendilerine misafir olduk. Sefer Erdem’in kardeşi olduğu için yaşanan sıkıntılarda ortak birçok şey konuştuk.
Hem dertleştik hem çay içip sohbet ettik. Sanki uzun zamandır birbirini tanıyan iki aile gibi tesellilerimiz ve umutlarımız ortak sohbetimiz keyifliydi
En kısa zamanda tekrarlamayı ve tip 1 diyabetli birbirini anlayabilecek 2 arkadaş ve dost olmalarını dileyerek ayrıldık.
Ev diyorum çünkü ; sizin ve etrafınızda bu bloğunun takipçilerinin ortak konusu olan şeker. Kurulan dostlukların da tatlı mı tatlı olmasını sağlıyor.
Bizim Evde E1 ve E2 için Esra Ablasınız 🙂
Ekte size Talha mın ilk tip 1 li arkadaşı ile oynarken resmi var (bizim kaynak da arada tabi E2) 🙂
E1: Talha Emir
E2: Eymen
Türkan Ekmen
Türkan Hanım Merhaba,
Bugün o kadar yoğun ve kafa yorucu geçiyor ki! Anlatamam size.
DiyabetimBen’in mailine bakma fırsatım dahi olmamıştı bugün. Ama mailinizi görünce inanın yorgunluğum gitti 🙂 Hepsi gitmese de sırtımdaki yük biraz hafifledi 🙂
Bu tarz buluşmaları ya da kaynaşmaları dışarıdan biri olarak duysak şaşırırdık. Nasıl olur diye de sorardık. Ama garip bir şekilde aramızdaki iletişim, samimiyet, güven ve dostluklarımız artmaya başladı.
Kayseri’deki ailelerimizin İlker Bey ve Buket Hanım’ın evinde buluşmaları da aklıma geldi. Ya da Balıkesir’de Havva Hanım ve Tuğba Hanım’ın buluşması gibi.
Umarım her bir buluşma ve dostluk bizleri daha iyi toparlıyordur. Ve umarım bu dostluklar da artar.
Eymen’i kucaklıyorum. Öpüyorum. Yani E2’yi 🙂
sevgiler
Esra Hanım Merhaba ,
İnanın bizi bizden başkası anlamıyor.Havva ablalarla çok sık görüşemesekte kalplerimiz bir, onların varlığı bana yetiyor.
Allah size güç kuvvet versin . Enerjiniz hiç tükenmesin inşallah
Sevgiler
Türkan Hanım merhaba,
E1 E2’den daha yakışıklı ama cin gibi bakıyor 🙂
Hatice hanım ; hani derlerya anlatılmaz yaşanır 🙂 öyle işde abiye çikolata istediğinde zaten diyabetlisin bunu yersen ıkıkere olursan uğraşamazsın diyen bir cin 🙂 Sevgilerr
Esra hanım merhaba
gerçekten çok güzel bir resim içinde çok büyük dostluk gözüküyor, çok selamlar ve sevgiler dilerim. 😉
diyabetliler birbirlerini iyi anlar çok hoş ya