Diyarbakır Diyabetli Çocukları Kampı’ndan Notlar başlıklı yazımızda Diyarbakır Diyabetli Çocuklar Kampı’nın ilk günleri hakkında bilgi vermiştik. Kamp sonrası paylaşımları da sizlere aktarmak istedim.
Diyarbakır Diyabetli Çocuklar Kampı’nın daha özel ve daha önemli olduğunu hep vurguluyorum. Doğu ve Güneydoğu’da yapılan tek diyabet kampı. Oradaki dünya tatlısı ve akıllı mı akıllı tip-1 diyabetli çocuklarımız bunu fazlasıyla hak ediyor.
Prof Dr Şükrü Hatun ile yazıştık. Önümüzdeki sene bir aksilik olmazsa bir ya da iki günlüğüne kampa gideceğim. Kampın gerçekleştiği yerin tam karşısında halen akrabalarımız oturmakta. Babamın tarafından. Kampa çok yakın oldukları için kendimi de zorlamamış olurum diye düşünüyorum.
Unutmayın; bu sene bölgenin durumu düşünüldüğünde yapılan bu kamp daha anlamlı, daha çocuk, daha umut dolu.
Kamp Biterken Prof Dr Şükrü Hatun’dan Not
Diyarbakır Diyabetli Çocuklar Kampı’na katılan kardeşlerim. Heja, Zeynep, Rojin, Şükran, Bilal, Emine, Şeyhmus, Şükran, Kader, Şevval, Büşra, Evindar, Adar, Muhammed, Hilal, Derya, Veysel, Hasan, Baran,Bahar, Hatice, Zehra, Begüm, Halide, Musa, Ayşegül, Bayram, Hacı, Furkan….
Kamp yerinden sabah erken ayrıldım; sizlere veda edemedim. Oysa her birinizin yüzüne bir kez daha bakmak, doyasıya sarılmak isterdim. Kalbim, orada Hazar Gölü kenarında sizlerle kaldı.İçimde hep aynı şarkı çalıyor: ” Ay Dilbere”. Çermik’in Serincek Köyü’den Zeynep Çetin (bunları okuyamacağını biliyorum) kamp tişörtüme ” Bizi unutmayın” yazmıştı dün gece. Bir çoğunuzun hayatının zor olduğunu biliyorum ama biz güzel günlerin geleceğine inanalım yine de. Birbirinize destek olun. Ben de bütün kalbimle sizleri unutmayacağıma ve Mehmet Nuri Özbek ve ekibi ile birlikte sizlere daha fazla destek olmak için çalışacağıma söz veriyorum.
Kendinize iyi bakın.
Kamptan Fotoğraflar
Kamptan Videolar
test