En Nihayetinde, 7.2 HbA1c İle Hamile Kaldım
Evetttttttt. Gel gelelim çok çok uzun bir aradan sonra yaşanan güzel olaylara, hayatımda açan rengarenk gökkuşaklarına, kimi zaman ben neyin içine düştüm dediğim o korku dolu anlara ama hemen sonrasında iyi ki dediğim şükür dualarıma…
Biliyorsunuz ben de 18 yıldır tip-1 diyabetliyim ve bunun yanı sıra da 10 yıldır romatoid artrit (RA) ile mücadele etmekteyim. Her zaman söyledim; “Tip-1 diyabet bir hastalık değil bir yaşam tarzıdır!” diye.
Ancak RA için aynı şeyi söyleyemeyeceğim aşikar. Hareketsiz kalmak mı, yerinden kalkamamak mı, elini kolunu bacağını kullanamamak mı, yoksa dışarılarda alaturka tuvaletlere dizlerini bükemediğin için girememek mi vs. Daha birçok şey sayarım ancak tüm bunlara rağmen, her zaman ama her zaman, hayata pozitif bakmak benim kendi hayatıma çok güzellikler kattı.
En başta her şeyin bir süreç olduğunu düşündüm.
Ömür boyu böyle mi yaşayacaktım? Saçmalık. Peki ya bir ilaca bağlı mı kalacaktım? Belki de. Ama ne olursa olsun yaşam kalitem artacak mıydı? Kesinlikle. O zaman eski günlerimdeki gibi olabilecek miydim? Tabiki de. O zaman hayat sana bunu verdiyse bununla da başa çıkabilmeyi sen hayattan bağımsız kendi başına öğrendiysen. Eeee o zaman sorun var mı? Zaten biz tip1 diyabetliler olarak kendimizi yönetmeyi öğrenmedik mi yıllar boyunca?
Tüm bunların akabinde sen bana bir POWER GIRL olma isteği gel 🙂 Dedim ki; “Anne olabilirim.” Elbette ki kendime inancım sonsuz.
Sonuçta hastalıklarım, üreme hücrelerim ile ilgili değil ancak bunu başarıp da sonuca varabilir miyim? Acaba arada yaptığım kaçamakları yine yapabilir miyim? Bu süreci yönetirken en önemlisi ben kendimden emin miyim? “Ya dedim Serra! Kes artık onu bunu düşünmeyi. Bak yoluna. Olursa olur olmazsa olmaz! Dünyanın sonu mu yani nedir?” (Bunu söylerken bile içim kan ağlasa da.). Benim ki de laf işte.
“Tabi ilk önce kesmen gereken ilaçların var onları bi kes bakalım ayakta kalabilecek misin?” Neyse oralar zaten ayrı bi yazı gerektiren karışık durumlar. Sevgili doktorumun bana 1 sene öncesinden ilacını kes demesi halbuki 3 ay öncesinden kessem yeterli olacakmış gibi gibi çektiğim tarifsiz dayanılmaz acılarıma girmiyorum şu anda.
En nihayetinde hamile kaldım. HbA1C 7.2 ile.
Elbette ki planlı bir hamilelikti benimkisi. Doktorum bu değerle hamile kalabileceğimi söylemişti. Zaten müthiş bir özveri ile bu değerleri daha da aşağı çekebileceğimizi belirtti.
Hamileliğimin ilk 3 ayı aşırı yüksek şeker. Hatta iki haftası ÇAPA’da yatarak tedavi ve sonrasında kanamalarım şeklinde oldu. Bir gün bir kalktım ki; ne yatak ne çarşaf şeklinde. Kıpkırmızı bir sabaha uyandım. Dedim ki; “İşte olmayacak. Baksana geldin rüyanın sonuna”.
Hemen tabiki de kadın doğum uzmanımı aradım. Bu arada sabahın saat 8’i. Bana saat 3 gibi gel dedi. Tabi bekler miyim o kadar? Bindim aracıma ve gittim. Elbette ki yalnız gitmedim tabi 🙂 Dedim ki; “Doktor bey bitti her şey. Yolun sonu artık. Kendi kendine mi düşüyor siz mi alıyorsunuz?”
Doktorum tabi dünyanın en müthiş insanlarından biri kendisi. O doktorla ben 1000 tane çocuk doğururum. O kadar sakin bir insan. “Serra Hanım sakin olun ve dinleyin. Sadece dinleyin.” “Tık Tık bir şeyler duyuyorum ama o kadar derinden ki anlam veremiyorum.” “Bakın” dedi “Buraya bakın.” Baktım bir şey oynuyor. Pompa gibi tık tık tık tık… Dedi; “İşte kalp atışları.. Yaşıyor ve her şey yolunda. Biz doktorlar ilk 3 ay kanamanın sebebini çok anlamayız. Daha doğrusu anlamlandıramayız. Düşede bilir ama böyle küçük sürprizler de yapabilir. Tam bir sebebi yok ama şu an her şey yolunda dedi.” Tabi ben salya sümük 🙂 Oralara asla girmiyorum 🙂
7 haftalık ve ben ilk defa kalp atışını duymuşum. Acayip mutluyum. Hamile olduğuma sevinicem ama bi yanım da; “Daha dur. Bunun ikili üçlü testleri var. Bakalım ne olacak diyor!”
Derken doktordan döndüm. Dedim artık daha kanamam olmaz. Çünkü her şey yolunda ve yaşıyor bebeğim. Ahh kafam rahat uyuyayım. Derken yine bir kanama… 3 ayım böyle geçti. Hop ağızımda atıyor kalbim. Ha düştü.. Ha düşecek.. Bitti.. Bitiyor darken geldik 12. haftaya…
Serra
İkinci bölüm yarın yayında 🙂
test
18 yıllık diyabet 10 yıllık RA hamilelik düşünmek deyince acaba ben mi yazdım bunu acaba oldum 😀 inşallah bende hamileyim diyebilir Bi gün çok güzel bir yazı olmuş yalnız olmadığımı bilmek bile insanın içini rahatlatıyor.. Garip başkasının da seninle aynı şeyleri yaşadığını duyup rahatlamak ama ne biliyim öyle işte 🤭
dün gittim bende kontrolüme 7.5 çıktı hba1c ama endokrin doktorum illa 6.5 olsun öyle hamile kal dedi. kadın doğumcu 7.3 de hamile kalabilmek için kabul edilebilir bir değer diyor. diyetisyenim o zman 3 ay sıkı tutalım diyor :):):) valla çocuğu yapacak olan benim benden başka herkes plan yapıyor :):):):):) tabiiki espiri yapıyorum doktorlarımı çok seviyorum