Ben 18 yaşındayım 5 yıllık şeker hastasıyım .
Bu sene üniversite sınavlarına girdim. Puanım pek yuksek değil. İzmir’de oturuyorum ve İzmir’de bi kaç bölüm tutuyo. Onlar da istediklerim değil.
Sormak istediğim şu; şehir dışını yazıcam ve ilk sene yurtta kalıcam. Önceki yazılarınızda sizin de yurtta kaldığınızı okudum. Yani biz şeker hastalarının dengeli beslenmemiz gerekıyo ve yurt ortamında ne kadar bu sağlananabilir. Ne gibi zorluklar yaşıcam ve bunları kaldırabılecek mıyım?
Aklımda bi çok soru var. Eğer yurtta kalan veya yurtta kalmış sizlerden yardım istiyorum. Yoksa bi sene daha hazırlanıcam.
İrem Durmaz
Eğer devlet yurdu olursa bir çok yemek arasından kendin seçebiliyosun bu şekilde olursa en azından kendinize en uygun olanı seçebilirsiniz. Ben devlet yurdundaydım geçen aya kadar en kötü ihtimallerde Şehriyeli çorbalar, pirinç pilavı gibi şeyler çıktığından baklagil alıyordum karbonhidrad olarak yanınada tavuk vb protein kaynağı alıyordum ayrıca Tam Buğday çavdar ekmeği gibi ekmeğimi kendim alıyordum ve hep yanımda taşıyordum. Sabahları yumurta domates peynir gibi standart şeyler oluyor zaten çoğu yerde . Yurtlarda genelde sabah ve akşam yemeği veriliyor . Öğle yemeğinde de kendime güzel bi ev yemekleri yeri buldum orda yiyordum. Bazende iştahsız olduğumda bir şekilde ton balığı vb şeyler alıp onlarla bir öğün yapıyordum insülinimi de ona göre düşürüyordum.En büyük problem sürekli çanta ile gezip yanımda ekmek taşımak geliyor bana 😀 . Ara öğünlerim içinde güzel saklama kapları aldım onlarda herşeyimi taşıyabiliyordum . Diğer şekildeki yurtlarda bazen pek seçeneğiniz olmayabiliyor onlarla bunu konuşman gerekebilir . Diğer seçeneğinde yurt ile beğenmediğin öğünü için anlaşmayıp bulabileceğin ev yemeği yerinde yemek. ‘ Şahsen ben her zaman geleceğimi söylediğimde fiyatlarını biraz düşürtmüştüm. Şimdiden tebrikler hayırlı olsun 🙂
Devlet yurtları hakkında hep kötü yorumlar duyduğum için hep bi ümitsizlik vardı içimde mahvolursun oralarda tarzı 🙁 sizin yorumunuz çok iyi geldi bende sizin gibi böyle bir sistem oluşturursam her şey daha iyi olabilir ve Esra Hanım gibi girişken olabilirsem 🙂 ama önce ailemi ikna etmem gerekiyor . Teşekkürler 🙂
İrem Merhaba,
Yerinde olsam İzmir’de okurdum. Maalesef senin bulunduğun yaşlarda kafam bulutlardaydı. Ve tip-1 diyabetle üniversite 1. sınıfın sonunda tanışmıştım. Benim için zor olmasa da yine de bazı zorlukları vardı. Yıllar geçtikten sonra keşke o dönemde annem ve babam yanımda olsaydı da o süreci daha kolay atlatabilseydim demiştim.
İzmir dışında bir yerde okuyacağım diyorsan da her türlü zorluğa gögüs germen gerektiğini önceden kabul etmiş olacaksın. Ailen seni dışarıdan yönetmeye çalışacak ve olmayacak. Tek başına olacaksın. Yurtta kaldığında insülinlerini muhafaza etmekte, adam akıllı ve kaliteli yemek yemede problemler olacak. Kendini biraz salacaksın. Tip-1 diyabetini umursamamaya başlayacaksın. Bende de bi dönem olmuştu okurken.
Ama ailenin olduğu bir şehirde olsan yediğin önünde yemediğin arkanda olacak. Onların yanında ve güvende olduğunu hissetmek bile en mükemmel durum. Bunu unutma.
Ancak hayat her zaman bizi ailemizle beraber olmamızı istemeyecek. Şimdiden hayatı öğrenmek de lazım. Sana il dışına gidersen kötü şeyler yaşarsın demiyorum. Ama yurtta kal ya da kalma mutlaka ufak tefek zorluklar olacak. Aşılamayacak sorunlar değil.
Oda arkadaşlarını tip-1 diyabet konusunda ve özellikle hipoglisemi ataklarında ne yapmaları gerektiğini anlat. Bu çoook önemli. Bayıldığım bir gece veteriner oda arkadaşlarım glucagon hypokit yapmışlardı.
Yurt odasında mini dolap yoksa yemekhanenin dolabını kullanma izni iste. Bunun için de yurt yönetimine bilgi ver. Yurtta revir varsa ve doktor yoksa doktor getirtmeye çalış. Ben yurtta revir var ve doktor olmadığı için okulumun bulunduğu ilin valiliğini ayağa kaldırmış ve doktor getirtmiştim 🙂
Sana verilecek minnacık bir dolap olacak. Bu dolabı hem kıyafet hem ayakkabı hem de yiyeceklerini saklamak için kullanacaksın. Ama bu dolapta mutlaka meyve suyu bulundur. Ara öğünlerin için zor bozulan kuru meyvelerin olsun.
Benim dışımda sana tecrübelerini aktarabilecek olan arkadaşlarımız olursa mutlaka soruna yanıt verirler. Umarım az da olsa sana rehber olmuşumdur.
sevgiler
Teşekkür ederim Esra hanım . Ailem kesinlikle başka bir şehire gitmemi istemiyor. Açıkçası annem bana her konuda yardımcı burada yemeğim hep hazır ve hep düzenli bu düzene çok alıştım ve başka bir şehirde bu düzeni asla yakalayamayacağımı biliyorum fakat sizinde dediğiniz gibi ailemiz her zaman yanımızda değil kendi ayaklarımın üzerinde de durmayı öğrenmek istiyorum ama sağlığım daha önemli tabiki. Diyabetimin eğitimimi etkilediği için çok üzülüyorum bu dönemde keşke sağlıklı olsaydım da her yere gidebilseydim üniversite için 🙁 . İkinci sene tekrar hazırlanmayı teklif ettiler ben biraz sabırsızım sanırım bu sene olsun diye tutturdum ama ikinci sene daha mantıklı gibi
Birde başka bi tavsiyem şehir dışına gidecek olursan şehrin bi çok özelliğini araştırman Devlet yurtlarının yüksek ücretli olarak geçen ücretleri yine çok uygun olan ama daha iyi imkanlara sahip yurtları var 2-3 kişiler odaları olanlar onları araştırmanı tavsiye ederim . Bende ilk sene gitme heveslisi olarak Karabük’e yerleştim pek umduğumu bulamadım üniversite 2. sınıfta şekerle tanıştım hala aklıma gelir acaba burdaki stres mi etkiledi beni diye 😀 her açıdan ele alman en iyisi
Çok önemli bir konu iyi bir araştırma yapmam gereli tavsiyelerin için teşekkür ederim 🙂
merhaba İrem
ben 2 yıldır ailesinden uzakta yaşayan ve 16 yıldır tip1 diyabetli bir üniversite öğrencisiyim.Eğer imkanın varsa sana öğrenci evinde kalmanı öneririm hem yurtta hem evde kalmış biri olarak.Yurtta kalmak konusunda en büyük sıkıntıyı insülinlerimi korumada yaşadım.Bunun için yurdun yemekhanesindeki buzdolabını kullanıyordum ve ihtiyaç duyduğumda insülinlerime ulaşmam biraz zor oldu. sıkıntının en büyüğünü bu konuda yaşadım.her zaman dolabımda bulundurduğum hazır gıdalar şekerim düştüğü anda yardımıma koşuyordu 🙂 ama oda arkadaşlarını bu konu hakkında bilgilendirmen çok önemli. ikinci senemde öğrenci evinde kaldım çünkü yurt hayatı bir diyabetli için bazen çok zor olabiliyor.ama ev koşullarında gerek yiyeceklerini ayarlaman gerek insülinlerini muhafaza etmen çok daha kolay.sana başarılar diliyorum.inşallah hayırlısı olur senin için 🙂
Bende insülinleri saklama konusunda sıkıntı yaşayacağımı düşündüm ama yurdun buzdolabı vardır ve yardımcı olurlar diye düşündüm demekki bu konu sıkıntı olabiliyormuş . Keşke insanlar biraz daha anlayışlı olsa.Ev ortamı çok daha iyidir kesinilkle en azından kendine özel bir buzdolabın var :). Yardımcı olduğun için teşekkür ederim 🙂
Daha çok örgün öğretimde okuyup yeni şehirler, yeni insanlar tanımaya heveslisin gibi algıladım ama istersen “uzaktan eğitim” konusunda da araştırma yap bence, örgün öğretimden çok çok daha kaliteli bir sistemdir. Ben bu şekilde Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi Bilgisayar Programcılığı ve Teknolojileri bölümünü bitirdim. Türkiyenin ilk uzaktan eğitim fakültelerindendir sanıyorum sıralamada ikinci, bu konuda deneyimliler. Detaylı bilgi almak istersen iletişime geçebiliriz.
Yeni şehir ve insanlar tanımak tabiki de isterim fakat benim asil amacım daha iyi bölümlere gitmekti fakat o da şehirdışînda tutuyordu .Tercihler bitti sadece izmir ve manisa yazdim manisa zaten izmie 1saat .Uzaktan eğitimi ilk defa duyuyorum keşke daha önce duysaydım.Yorumunuz için çok teşekkür ediyorum 🙂
Selamlar..insulin vurmak için şırınga deyilde rahatlıkla vurmak için aftomatik şırıngalar varmı? ben azeriyim azerbaijana getirmek olarmı?
Sayın Raxim,
Otomatik şırınga da aynı mantıkta çalışıyor.
Şu anda şırıngadan daha farklı olan insülin pompası var. Azerbeycan’da var mı bilmiyorum ama http://www.diyabetimben.com/category/insulin-pompam/ linkindeki yazılardan insülin pompası hakkında bilgi alabilirsiniz. Türkiye’deki insülin pompası firmaları Azerbeycan’a gönderim yapabiliyor diye biliyorum.
sevgiler
Dokuz eylül üniversitesi çevre mühendisliğini kazandim yaşasın izmirde kaliyorum 🙂 diyabetim e bu cok iyi gelecek 😀
Tebrikler İrem cim. Harikasın 🙂
sevgiler,
Esra hanım merhaba,
Bu çok faydalı blog’unuz için size minnettarım. Komik olacak ama ben soru sekmesini bulamıyorum. 🙂 Kaldırılmadı değil mi?
Serdar Bey Merhaba,
Ana sayfanın sol üst tarafta Kategoriler yazıyor. Onun üzerine gelince Sor Bakalım kısmı var. Bun kısımdan mı bahsediyorsunuz?
Minnettar olmayın 🙂 Kendi tip-1 diyabetim için kurduğum bu bloğun fayda sağlıyor olması mutluluk veriyor.
sevgiler
Selam,
Biraz geç oldu galiba. 🙂 Evet o bölümden bahsediyorum Esra Hanım. Yeni soru sekmesi ya yok yada ben bulamıyorum. Şekerim çıktı. 🙂
Teşekkürler
Serdar Bey Merhaba,
Bir önceki yorumumda zaten size nerede olduğunu söylemişim. Halen bulamadınız mı? 🙂
Soru sormak istiyorsanız da Serbest Kürsü alanımız var. O yazının yorum kısmına sorunuzu yazabilirsiniz. Arama kısmına Serbest Kürsü yazmanız yeterli.
Ya da yine soru sormak istiyorsanız bana mail atın lütfen. Sorunuzu anında yayınlarız. esra@diyabetimben.com mail adresim.
sevgiler
Bende seker hastasiyim ve istanbuldan urfaya yeni geldim universite icin hala yedek siradayim yurdun cikmasini bekliyorum bence bana ve benim gibi seker hastalarina cok haksizlik yapilior bizi devlet yurduna asil olarak almalari lazim hatta gerekirse en yakin yurda yerlestirmelerini hatta oda arkadaslarimizinda eger seker hastasiysa beraber ayni odada kalmayi ayarlamalilar yoksa cok zorluk cekiliyor sadece kendi acimdan demiyorum ben ve benim gibiler icin biraz hak taninmali , ben dilekce yazmak istiyorum lutfen sizde yazin ve yardimda bulunun