Okulumuzda Üç Tip-1 Diyabetli Yavru Daha Var!
Dün harika bir öğretmenle, Instagram üzerinden, tanıştım. Hem yazdığı satırlar hem de gönderdiği sesli mesajlar harika bir kadın harika bir anne ve öğretmen olduğunu bana hissettirdi.
Ben de diyabetli çocuklar ve okul konusuyla ilgili yazdığı yazıyı sizlerle paylaşıyorum.
Güzel örnekleri paylaştıkça güzellikler eminim daha da çoğalır. Bu sebeple de diyabetli çocuklarımızın okullarındaki güzel deneyimlerini, öğretmen ve okul yönetim deneyimlerini bana esra@diyabetimben.com mail adresinden yazabilirseniz sevinirim. Daha pratik olması adına Instagram DM’den de yazabilirsiniz.
Ben de iyi deneyimleri diyabetimben.com üzerinden yayınlayacağım.
Buyrun Fatma Hanım’ın paylaşımını okumaya…
Biz devlet kurumlarında çalışan öğretmenleriz.
Özel ya da devlet kurumlarında çalışan öğretmen olsun farketmez; “öğretmen, öğretmendir 🥰”
Devlet okullarında 50 kişilik sınıfları dahi okutsak bu kutsal görevimizi en iyi şekilde yapmaya çalışıyoruz.
Yavrularımızın sayısı çok olsa da bu durum bizlerin; yavruların düşünce yarasını sarmamıza, ilacını içirmemize, iştahsız yavruya beslenmesini yedirmeye çalışmamıza engel değil. Kısacası biz öğretmenler de anneyiz, babayız🥰🦋
Farklılığı olan özel yavruları, sırf bu durumlarından ötürü, özel okula vermeyi düşünmeyi doğru bulmuyorum 😔Biz öğretmenler için tüm yavrular eşit.
Hayattaki en güzel öğretilerden biri de “Hayat kime ne getirir bilinmez.”
Ben ilkokulda sınıf öğretmeniyim.
Okuttuğum 3. sınıfta 3 yıldır tip-1 diyabetli yavrum var. Her türlü kontrolü önce bende ve onda.
Okulumuzda üç tip-1 diyabetli yavru daha var. Onların öğretmenine bilgim ölçüsünde destek oluyorum. Çünkü her diyabetli bireyin diyabet yönetimi farklı olabiliyor 🌸
Geçtiğimiz yıl benim oğluma da diyabet teşhisi konuldu.
Ancak ben diyabet hayatımızda yokken de her çocuğumuza aynı eşit mesafedeydim.
Bu arada iğne fobimi oğlumla yendim sayılır.
Özellikle şu konuya da dikkat çekmek istiyorum;
Diyabetli çocuğu olan bir anne olarak görüyorum ki anneler çok duygusal davranıp bazen abartılı hareketlerde bulunabiliyor. Anneler okula geldiklerinde sanki çocuğun çok büyük bir sorunu varmış gibi davranıyorlar. Evet benim oğlumun da şekeri yükseliyor düşüyor ama benim oğlum farklı değil. Bence özel durumu olan çocuklar kesinlikle farklılaştırılmamalılar. Özellikle anneleri tarafından farklılaştırılmamalı.
Herkesin farklı alanlarda farklı sorunları olabilir. Bunu hepimiz biliyoruz. Bizlerin de diyabeti var. Konuya böyle bakılmalı.
Son olarak biz öğretmenler bir doktor ya da hemşire (Onlara çok şey borçluyuz.) değiliz. Diyabetle ilgili bir çok şeyi bilmiyoruz ve öğrenmeye çalışıyoruz. Okullarımızda bir hemşire olması elbette harika olur ve tip-1 diyabet ile ilgili kamu spotları yapılabilir.
Öğretmenler olarak bu tarz konularda yorulduk. Ama bütün çocukların çok özel olduğunu biliyoruz. Ve biz öğretmenler onlara her zaman yardım ediyoruz.
Ötekileştirmeyi ne biz ne de okuldaki çocuklar yapmıyor. Bunu bilmenizi isterim.
Fatma
test