2011’in 2. yarısı oğlumun hızlı kilo almasına ”okul pantolonum dar geliyor“dediğinde; “yenisini alırız oğlum, büyüyorsun” diyerek aslında gelen tehlikeyi fark etmeden durumdan mutlu oluyorduk .
Talha bazen beslenmesini kırıntısına kadar yiyip bazen de her şeyi geri getiriyordu.
Eylül ayında çıktığımız tatilde otelin yemek dışındaki tüm hamburger gözleme ikramlarında ön sıradayken, tabağında bazen 4-5 çeşit tatlıyla kameraya poz veriyordu.
Aralık ayında gece su içmeler, halsizlikler, aşırı sinirlilik haliyle karşı karşıya kaldık . Ve o son hafta sabaha kadar su içip, kusan oğlumu bir pazar sabahı özel hastaneye götürdüm şikayetler neticesinde. Mikrop kaptığını söyleyen doktorun taktığı serumla hayatımın en kötü 2 saatini yaşadım. Her damlada fenalaşan oğlumu serum sonunda bembeyaz olmuş dudakları ve artık bana bakmayan gözleriyle kucağıma aldım.
Hastaneden çıkmadan oturduğum koltukta seslendiğim Talha bana cevap vermedi. O anda Allahın bana acıdığını hissederek bağırdığımı ve doktora “bu nasıl bir şey, çocuk gidiyor, bir şeyler yapın, kötüleşti” dediğimi biliyorum. Ve ağzımdan o ana kadar hakkında hiçbir şey bilmediğim “şekerine bakın bari” kelimesi ile 650 olan şekerle ilk müdahaleye alındı ve Çapa’ya sevk olduk.
Daha ne olduğunu anlamadığımız saatler içinde acı haber doktordan geldi. Kendine gelemediğini ve yoğun bakıma alacağını söylediğinde sanki her şey bitmişti. Ve o gece bize sabah olmadı…
Devam eden 3 gün serumla, daha sonra da sıvı almak şartıyla devam eden tedavi süreci başladı. Ve inanın bize ne olduğunu anlamak çok zor oldu. Sudan çıkmış balıklar gibiydik. Kim ne derse başımızı oraya cevirdik. 2. haftada önce şırınga, sonra kalemle insülin yapmaya başladık. 20. günde hastaneden çıkarken, evde ne yapacağımızı kara kara düşünerek ayrıldık .
Üstümüzden kötü saatlerin etkisini atamamışken, nasıl bakacağız düşerse çıkarsa nasıl yapacağız düşüncesiyle evimize gelmiştik. Kış döneminde yakalandığı griplerde, diş çürüklerindeki yükselmelerde, okul sporlarındaki düşüşlerde hep çuvalladık… Elinden tutup bir başka doktora, bir başka doktora derken, Talha’ya da bir sürü stres yaşattık.
Her hafta profil faksladığımız doktorların doz değiştirmeleri, yeni adaptasyon ve gene düşmeler çıkmalar. Elimize verilen diyet listesiyle her şey yasak modunda geçti günler…
1 çikolata için 2-3 km yürüdüğümüzü biliyorum. Yemesi takriben 5 dakika süren 🙂 sonrası Talha’ya eziyet olan yol.
Yaklaşık 3 haftadır sitenizi takip etmeye çalışıyorum. Son bir haftadır hipoglisemi yaşamıyoruz 🙂 . Benim için müthiş güzel bir hafta . Umarım artık böyle de devam eder. Anlamadığım daha çok şey var. Zaman zaman sizinle paylaşmak istiyorum.
Yazmak için aslında baya düşündüm 🙂 . Fakat paylaşmak gerçekten iyi geliyormuş . Bir müddet sonra sizi Talha’da takip edecek ve farklılığının özel yanlarını sizlerle hissedecek
Sevgilerimle
Talha’nın Annesi: Türkan Ekmen (Görsel banurose.blogspot.com’dan alınmıştır.)
Türkan Hanım Merhaba,
Ben hamburger, gözleme sırasında bekleyen ve tatlı tabağı ile poz veren Talha’nın etini, butunu yerim 🙂 .
Kaç yaşında bilmiyorum ama kıyamam ben Talha’ya.
İnanın yazınızı sanki karşımdasınız da bana anlatıyormuşsunuz gibi okudum.
Ve çocuğu olan ve çocuğunda benzer belirtileri olan aileler için bu yazınız inanın önemli bir referans olacak. Belki de birçok aile bu yazınızdan sonra çocuğunu daha iyi gözlemleyecek.
Anladığım kadarıyla İstanbul’da yaşıyorsunuz. Yine bir buluşma gerçekleştirirsek, ki yakın zamanda yapmayı planlıyoruz, Talha’yı tutun elinden getirin. Biz fazla şekerlerini de yeriz onun 🙂 .
sevgiler
Merhaba Esra Hanım,
Talha Ocak ayında 8 yaşına girdi ve şekerle gecen sene tanışınca gecen seneki 2 dönem okulda baya sıkıntıyaşadık.burda öğrendiklerimi akşam onunla paylaşıyorum birlikde iskender denemesi bile yaptık :)..sabah novoropid ve lantus öğlen novoropid akşam novoropid ve gece yatarken gene lantus yapıyoruz …bi de şu parmak uçlarımıza care bulsak 🙂
buluşmanıza katılmayı cok isteriz ,
herkese sevgiler
Türkan Hanım,
Talha bende ve Eşref’te inanılmaz merak uyandırdı. 8 yaşındaki bir beyefendi ile tanışmayı biz de çok isteriz 🙂 .
Yarın Mine Hanım ile buluşacağız insülin pompası için. Gün netleşince buradan duyururuz ve sizleri de bekleriz.
sevgiler
Yazınızı okurken kalbim yerinden çıkacak gibi oldu, diken diken oldum inanın. Rabbim yar ve yardımcınız olsun. İyi ki internet var ve diyabetliler birbiri ile haberleşiyor. Benim çocuklugumd ayaşadığım sıkıntıları Talha yaşamayacak, kısa zamanda diyabetini anlayıp tedavisini kendi yapabilecek. Kolaylıklar diliyrm. Sevgiler:)
yazdıklarınızı okuyunca inanın bende o günlere döndum bir anne için çok zor seyler 3 yasında oğlumla sekerle yasamayı ögrenmekteyiz ama anlayamıyorum neden tedavisi sınırlı neden birseyler yapılamıyor cocuklar ıçın ınsulın ınanın cok ama cok zor kabul edilebilir bir durum allah yardımcımız olsun
Egemen Bey Merhaba,
Adınızı bu şekilde yazdığınız için Bey diye hitap ediyorum. Anne olma ihtimalinizi de göz önünde bulundurmak istedim.
Özellikle çocuk diyabetliler için bence diyabet oldukça zor. Hatta 1 yaşında ya da yeni doğan diyabetliler için daha da zor.
Umarım Talha ve Tuna Paşamız yaşları büyümeden tıpta gelişmeler olursa diyabetten kurtulurlar.
sevgiler
MERHABA ,
TALHA’NIN PARMAK UCLARI İÇİN ÇAY AĞACI YAĞI ÖNERDİLER VE BEN ÇAĞLAM İÇİN KULLANIYORUM . ÇAĞLA 5 YAŞINDA VE İŞE YARADIĞINI DÜŞÜNÜYORUM . BİZ DE 2 AYDIR DİYABETİ ÖĞRENMEYE ÇALIŞIYORUZ . YAZINIZI AĞLAYARAK OKUDUM ..
SEVGİLER,
Tuna ile Tanıştık gerçekten Şeker 🙂 bir çocuk,Eminim Çağla ‘da öyledir, bende bepanthen kullanıyorum ama tavsiyenize uyup bu yağıda alırım .Çok yenisiniz Allah sabır güç versin siteyi mümkün olduğunca takip edin zira biz Esra hanımdan cok şey öğreniyoruz yapılan yorumların hepsini okuyor fikir sahibi oluyorum burası Aile sıcaklığında 🙂 çağlayı öpüyorum ..
Sevgiler
Lutfen en kısa zamanda karbonhidrat sayımı öğrenin ve cocuğunuzu bişey yedi diye yuruyusle cezalandırmayın, karbonhidrat sayımı ile insulini yönetmeyi öğrenin, diyabet kamplarını araştırırn ben 15 yaş alıyorum ama İznik kampı 8-9 alıyo lütfen çocuğunuzu yollayın eğitim alsın
talhanın yaşadıklarının tıpkısını oğlum yağızda yaşadı okurken tutamadım kendimi.
hepinize selamlar burada söylenenlerin hepsini kızım sılayla yaşıyoruz o henüz 5 yaşında eşim ve ben hayatımızn en zor 5 ayını geçirdik ve hala devam ediyor bizler tip 1 le yaşamaya alışamadık ilk hastaneye yatışın dışında ciddi düşüş ve çıkışlar yaşamadık ilk kontrole geçn hafta gittik ilk yatıştaki HBA1C si 15.5 idi şu an 6.5 biz bunların hepsine alışırken inanın psikolojimizin bozulduğunu fark ettik artık evde herkes bi sinir harbinde 11 yaşında dersleri iyi olan bi oğlum ver şu an dersler diplerde mutsuzluk diz boyu bu hastalık bizi çökertti bu sayfayı gördüğümde çok sevindim bunları sizlerle paylaşırsam belki rahatlarım diye düşündüm eşm henüz bu sayfayla tanışmadı burada yazılanlar onun ruh halini sıkıntıya sokar diye düşünüyorum hepinize slmlar
Dursun Bey Merhaba,
Özellikle aileler diyabetle tanıştıkları ilk zamanlar inanılmaz bir psikolojide oluyorlar.
Ama sizin,eşinizin ve oğlunuzun unutmaması gereken en önemli konu Sıla’nın diyabetli olması. Sıla kim bilir neler yaşıyor.
Sizin en ileri seviyede melek rolüne bürünüp Sıla’nın hayatını en iyi şekilde yaşamasını sağlamalısınız. Sıla’dan daha iyi diyabeti tanımalı ve hangi durumlarda neler yapacağınızı bilmeniz lazım. Eminim zor olacak ama bunları öğrenmeniz,uygulamanız ve kendi psikolojinizi de rahatlatmanız lazım.
Bir de bazı ailelerin çocukları diyabetliyse diğer diyabetli çocuk ya da yetişkinlerle biraraya gelmek istemiyorlar. Dış dünyaya kapatıyorlar bir nevi hayatlarını.
Bizler buradayız ve diyabetle ilgili olumlu-olumsuz her şeyi konuşuyoruz. Buradaki bilgiler özellikle sizin gibi aileler için çok önemli. Bize istediğiniz zaman yazın. İçinizi dökün,rahatlayın.
Sevgiler
Dursun bey
Aramıza hoş geldiniz diyelimmi ? ve bence eşinizde takip etsin,
inanın her sabah 9 da işyerimde sistemimi açtıkdan sonra diyabetimben.com safyası acılıyor 🙂 Esra hanım dediği gibi paylaşmak gerekiyor cok iyi geliyor,…evde 2 kardeşden birinin diyabetli olması zorluğunu inan cok iyi biliyorum bizdede tersi abi diyabetli 1 senedir abiye büyük ilgi ve alaka var o yüzden küçüğün çenesine vurdu (Esra hanım bilir ) 🙂
Ama küçük bir doktor sürekli şekerini ölçtünmü diye dolaşıyor ortalıkda he bide Ankaranın Bağları 🙂
Değerlerinizde güzel gidiyormuş artık yapmamız gereken nasıl daha kontrollü ve sağlıklı yaşarız evlatlarımıza bakarız 🙂
Allah yardımcımız olsun
sevgiler
Çok teşekkür ederim türkan hanım allah cümlemizin yardımcısı olsun.
merhaba esra, türkan ve diğer tüm diyabetli anne ve babalar sayfanızla eşimin tavsiyesiyle tanıştım çok hoşuma gitti paylaşacak ve soracak çok sorum var yardımlarınızı bekliyorum.
Melahat Hanım,
Hoş geldiniz…
Elimizden geldiğince yardımcı olmaya çalışırız.
sevgiler
Melahat hanım merhaba ve hoşgeldiniz,sıkıntıları yazmaya kalksak Esra hanımın bi yazısında dediği gib yelkenler hep suda olur 🙂 ama arada ucundan daralınca paylaşmak da güzel olmuyor değil..
Esra hanım sağolsun biz Anne ve Babalar için bide ayrıca link açtı bizde ordan bildiklerimi öğrendiklerimizi paylaşırız 🙂 Teşekkürler Esra hanım………
Melahat hanım cocuklar canlarımız en ufak griplerinde bile huzursuz olurken bu yaşadıklarımız kolay değil ama yılmak sıkılmak üzülmek yok 🙂 destek olmak için hazırız
sevgiler