Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda tereddütüm büyüktü ama ben tek miyim bilmediğim için yazıyorum. Çocuklarınıza okutup okutmama kararını da lütfen siz verin.
Tip-1 diyabetle 2002 yılında tanışırken tek başımaydım. Sadece abim yanımdaydı. Ancak ne ben ne de abim şaşkınlık ya da kızgınlık hiç yaşamadık. Neden ben? sorusunu hiç sormadım/sormadık. Karşıma da hep iyi insanlar çıktı. Doktorum beni çok iyi yönlendirdi. Tip-1 diyabetli olmak konusunda hiç isyankar değildim.
Beni biliyorsunuz. Ancak kısa birkaç bilgi de vereyim aradan. Diyabetimben.com‘u 2012 yılında kurduk. İşte o günden sonra benim hayatım ‘yoğunluk’ ekseninde değişti. Bloğun yönetimi, benden destek isteyen herkesin mailine, mesajına ya da telefonuna hemen yanıt verme telaşı. Özellikle 2014 yılının başına kadar blog odağında inanılmaz yoğundu. Nefes alamıyordum.
2007 yılında Pfizer İlaçları’nda İnsan Kaynaklarında işe başladım. Ortalama 2 yıl çalıştım. Sonra IBTech, sonra ETİ, sonra Bilkom ve sonrasında şu an çalıştığım şirketimde ise İnsan Kaynakları Departman Müdürü olarak çalışıyorum. Tip-1 diyabetimi yönetmeye çalışırken hayatımda diyabetimben.com ve profesyonel iş hayatım daha yoğun bir tempoda varolmaya başladı. 2014 yılında ise Tip1 Diyabetliler Derneği‘ni de kurduk. Kuruluş süreci çok yoğun tempoda geçti. Diyabetimben ile tanıdığım ve benim için önemli olan tip-1 diyabetliler ve aileleri ile güzel bir sinerji oluşturduk. Her birimiz ayrı bir emek verdik/veriyoruz.
Ancak özellikle geçtiğimiz sene koltuğumun altında taşıdığım karpuz sayısı arttığı için kendimi kaybetmiş bir şekilde oradan oraya koşturuyordum. 7-8 seans psikolog desteği aldım. Bu destek beni baya toparladı. Bu kadar seans işe yarıyor mu demeyin. Yarıyor. Ki ben farkındalığı yüksek ve kendisine olumlu/olumsuz geri bildirim verebilen biriyim. Kısa sürede toparlamamda en önemli etken buydu diye düşünüyorum.
İşte 2014 yılındaki bu destekten sonra diyabetimben.com‘a, Tip1 Diyabetliler Derneği‘ne eskisi gibi zaman ayırmamaya ve bana ulaşmaya çalışan insanlara cevabı hızlıca değil birkaç gün içerisinde vermeye başladım. Bu beni bi nebze rahatlattı. Tam anlamıyla profesyonel iş hayatıma yoğunlaştım.
Diyabetimben.com‘u 2012 yılında kurduğumuzu söylemiştim. O günden sonra hayatımın da değiştini de. Bazen tip-1 diyabetli olmaktan sıkılıyorum. Kan şekerini ölç, karbonhidrat say, insülin yap, gidişata göre müdahale et.
Ağlama krizleri de girdi hayatıma. Ayda bir sefer filan yakınlarımın öldüğü günü düşünerek ağlama krizine giriyorum. Ya da kendimin öldüğünü ve yakınlarımın bensiz ne yapacağını düşünerek ağlıyorum. Bu arada öyle böyle bir ağlama değil. Feryat figan. Yurt dışı yayınlarından birinde okumuştum; ‘tip-1 diyabetli bireyler ölüm korkusu olur’ şeklinde.
Sizlerde durum nasıl? Benim gibi olan var mı? Belki yine bir destek alırım bu konuyla ilgili. Ama tip-1 diyabetlilere özel bir durum mu diye merak ediyorum.
Bende durduk yere ağlıyorum bazen anlamsız ölüm korkusu ile ilgisi yok bazen saçma saoan bişeye takılırım
Merhaba.Tip 1 diyabetle ilk tanıştığımda hiçbir şeyin bilince olmadığım için doktorlarım ve ailem ne derse onu yapıyordum.Ama büyümeye ve bilinçlenmeye başladıkça neden ben sorusunu kendime çok sormuştum ve bu sorular ağlamalarla birlikteydi.Özellikle son paragrafta belirttiğiniz durumları bende sıklıkla yaşıyorum,kaybettiğim yakınlarımı çok sık hatırlıyorum ve benden sonra ailem yakınlarım nasıl olur diye çok düşünüyorum.Galiba ‘Benden sonra ailem yakınlarım ne olur ?’ sorusu tip 1 diyabetimizin bizlere getirdiği hassasiyet ve kaygılardan kaynaklanıyor.Umarım bu tür durumları çabuk atlatırız hatta hiç yaşamayız.
Sevgi ve sağlıkla kalın…
Bahsettiğiniz durumları bende sıklıkla yaşıyorum.Sanırım bu durumları yaşamamızın sebebi rahatsızlığımızın bizlere yüklediği sorumluluk ve yakın zamanlarda yaşadıklarımız;yakınlarımızı kaybetmemiz,yoğun bir iş yaşamı,yoğun sınav dönemleri,stres…Umarım bu durumları çabuk atlatırız hatta hiç yaşamayız.
Sevgi ve sağlıkla kalın…
Aylin Kamiloğlu Cok guzel bi konuya deginmissin esra hanim. Kisisel bi durum saniyordum.
Diyabetim Ben Tek olmadığımı bilmek umut verdi smile ifade simgesi sevgiler, esra
Fatma Akar BENIM OGLUMDA AYNI OZELLIKLE HIPOGLISEMILERDE YABANCI BIR ORTAMDA ISE MUDAHELESINI YAPIYOR AMA AGLIYOR:(
Nazlı Deniz Günay Oglum ada 5 yasinda 2.5 yildir tip 1 bu aglama krizleri ara sira bende oluyor ada bensiz kalir diye korkuyorum sanirim bende diyabetle tanistiktan sonra kaygi fobisi olustu psikolojik destek almadim fakat farkindayim .bazen rahatlatiyor gulmek gibi allah kolaylik versin hepimize seygiyle
Gamze Güloğlu Karaderili Hipolarda yasiyorum bunu
diyabetimben.com Hipoglisemi anlarında bu durum çoğu tip-1 diyabetli bireyde oluşuyor. Sürekli olması endişelendiriyor. Sevgiler, esra
Rukiye Çam Tekkan Karmaşik duygular bende yasiyrm bi anda aglama krizi sanki diyabetli oldugum icin erken ölecekmisim gibi bi cok his ;((
Kübra Öztürk hep 40ımdan sonra bi organıma (özellikle göz) zarar gelecek diye çok korkuyorum ben de
Tülay Bülbül Can Enteresan bir sekilde baskalarina muhtac olmaktan korkarim hep.o aglama seanslarim benim iki gin filan surer baslayinca…
Ben aglayamiyorum. Aglasam bile gozumden yas gelmiyor diyabet oldugumdan beri. Bu sizde de boyle mi?
merhabalar bence çogu diyabetli, geleceği ile ilgili tereddüt içerisindedir diye düşünüyorum benİmde ölüm korkularım var. Mesela tv daki dizilerdeki filmlerdeki ölümlere bile nasıl ağlıyorum ve ağlamaktan bitkin diüşüp hasta oluyorum. Ailemi kaybetmekten yalnız kalmaktan ailem olmazsa diyabetle ne için savaşıcam diyorum bazen kendim içinde herhangibi bi komplikasyonum olupta hastanelere düşmekten çok korkuyorum.
Merhabalar , 2006 yılından bu yana TİP -1 diyabetliyim. Ben de neden ben sorusunu sormayanlardanım, belkide fırsat bulamadım. Cok yoğun calıştıgım bir işim vardı ve üzerine hiç tanımadığım bir hastalık teshisi konmuştu yapılacak, öğrenilecek çok şey vardı… Benim diyabetle ilgili tek korkum yakalanma ihtimalim olan ağır bir hipoglisemi atagı ve o anki mücadelem ve hissettiklerim. Bu “hastalıktaki” tek zayıf noktam. Bir sorun var ve bu sorunda yine kendinizi bırakmayıp mücadele etmelisiniz çünkü sorunu yine siz çözmek durumundasınız. Sanırım biz tip 1 diyabetlileri en cok yoran da bu. Kendimizi hiç bırakamamak. Her zaman tetikte her zaman kontrollü olmak…
Benimde ölmekten korkmam, başıma birşey gelmesinden endişelenmem için bir sebebim var o da; 3 yaşındaki kızım… Maalesef anne olduktan sonra, bana bişey olursa, ölürsem kızım ne yapar deyip avazım cıktıgınca bağırarak ağlamak istediğim günlerim çok… Deşarj olup hayata geri dönüyoruz. Bence bizi rahatlatıyorsa sınırını da çizebiliyorsak boşverelim, salalım gitsin…
Bu durum bende hipoglisemi anında çok oluyor.Genelde pozitif bir yapım olmasına rağmen İnanılmaz bir karamsızlığa bürünüyorum.Hipoglisemi anında birden ölüm korkusu oluşuyor bende.Kendimin ve yakınlarımın ölümü geliyor gözümün öününe.Bu konuyla alakalı bir ara baya zor zamanlar geçirdim.Hatta bazen hipoglisemiyi fiziksel olarak hissedemiyorum ölüm korkusu da eşlik ediyorsa o an şekerim düştü diye düşünüyorum. Bir ara psikolojik destek almayı düşündüm ve araştırmalar yaptım.Okuduğum bir yazıda özellikle hipoglisemi anında ölüm korkusunun normal olduğu yazıyordu.Sizi çok iyi anlıyorum Esra hanım.Bu durum benim için çok can sıkıcı.Bir de hipoglisemi anında bende şiddete eğilim oluyor.İş yerinde birkaç arkadaşımın sırtına vurmuşum şekerim düştüğünde.Kendime geldiğimde acayip utanmıştım.:)
Münevver Hanım Merhaba,
İşte o hipoglisemi anlarında kendimizde değiliz ki. Ben de hipoglisemiden çıktıktan sonra şunları yaptın ve söyledin dediklerinde şoka giriyorum 🙂
sevgiler,
arkadaşlar bendede şeker hastalığı çıktı doktorum glifor kullanıyorum ve şeker ölçüm makinası var fakat tip1 tip2 nedir beni bilgilendirirseniz sevinirim şimdiden teşekkürler
şeker /ht /uyku apnesi var sağlık raporu almak istiyorum yüzde kaç rapor alabilirim acaba
Seastar Merhaba,
Tip-1 diyabet insüline bağımlı diyabettir. Tip-2 diyabetlilerin çoğunluğu ise sizin kullandığınız gibi glifor benzeri ilaçlar kullanır. Bir kısım tip-2 diyabetliler de insülin kullananlar da vardır.
Yüzde kaç rapor alırsınız bilemeyiz ama minimum % 40 almanız lazım ki rapordan dolayı bazı haklardan faydalanabilesiniz.
sevgiler
benimde oglum tip1 4 ay once tanistik.kabullendi cabuk uyum sagladi. AMA Ben hala toparliyamiyorum kendimi.oglumun gecmesi gereken surecten Ben geciyorum
Merhaba bende tip1 diabet hadtadiyim cok yorulunca hipoglisemiye giriyorum glukogen kullaniyorum ama piyasada yok ve elimdede kalmadi ilac raporumda var nereden tedarik edebilirim acaba yardimci olabilirmisiniz bana
Ben 19 yaşındayım 4ay önce diyabetli olduğumu öğrendim aile hekimliğine gittiğimde açlık şekerim 379 çıkmıştı 2 -3 ayda 40 kilo vermiştim ve artık o kadar çok su içiyordum ki tuvaletimi tutamıyordum hala uğraşıyorum şekerim artık kontrol altında , kilo aldım ama hala tam bir tanım yok tip 1 tip 2 ayrımı yapılamadı ve çok yoruldum hastane hastane gezmekten ne yapmalıyım bilmiyorum