Tip-1 Diyabetli Gül Hanım’ın Tüm Detayları İle Hamilelik Dönemi

Diyabet ve Hamilelik Dönemi

Sizlerle gebeliğim sırasında yaşadığım tecrübeleri paylaşmak isterim. Biliyorum hepiniz diyabetten dolayı bebek sahip olmaktan korkuyorsunuz ama inanın yazımı okuyunca düşünceleriniz değişecek ve neden olmasın diyeceksiniz. Öncelikle gebelik öncesi diyabet kontrolünüzü yaptırmanız gerekiyor ve HbA1c 6,5 sınırını aşmaması lazım. Ben hamileliğime 6,1 HbA1c ile başladım. Endokrin doktorum beni bir yıl önce pompaya geçirmişti. O yüzden şeker ayarlamaları konusunda fazla bir değişiklik yapmak zorunda kalmadım. Hamileliğim süresince Novorapid kullandım (şeker dengemi bu insülinle iyi tutturduğumu düşünüyorum.).

Yaş: 32
Diyabet yaşı: 5 yıl, komplikasyon yok.
Başlangıçtaki HbA1c: 6,1
Doğumdaki HbA1c: 5,4
Toplam alınan kilo: 15,5 (başlangıç 52 – bitiş 67,5)
Kullanılan ilaçlar: Novorapid + pompa
Folbiol (gebelik öncesi 3 ay – gebelik sırasında ilk 7 ay boyunca)
Demir ilacı, magnezyum sandoz, balık yağı (son üç ay)
Folic plus (son iki ay- içinde kalsiyum ve d-vit var.)
Şeker ölçümleri: Günde 10- 12 kez

1. Trimester (1- 13 Hafta)

İlk hamileliğimi öğrendiğim andan itibaren inanın şekerim konusunda çok endişelenmeye başlamıştım. Bu yüzden de çok sık ve hatta gece iki kez şekerimi ölçüyordum. Şunu söyleyeyim; gebeliğin tüm dönemlerinde ara öğün ihtiyacı bariz bir şekilde artıyor. Çünkü araştırdığım kadarıyla bebek ara saatlerde (örneğin öğlen 3,4 akşam 22,23 gibi) enerji ihtiyacını bizden alırken şekerimizi düşürüyor. Bunu çok kez ölçümlerimde fark etmiştim. Mesela şekerim akşam 21:00 de eğer 85-90 gibi çıksa ben bunun kesin düşeceğini bilip o anda düşük olmamasına rağmen bir şeyler yiyordum. Şeker düşmelerinden çok korktuğumdan ara öğünleri sıklaştırdığım için ilk üç ay almam gereken kilo da fazla oldu. Şunu söylemeden de geçemeyeceğim. ilk üç aylık dönemde iki kez nezle oldum ama ilaç kullanmadan atlatabildim (elbette şekerinizi biraz yükseltebiliyor hastalıklar).

Gelelim rutin yapılan testlere: hepsi iyi gidiyordu (tabii ikinci trimestere gelinceye kadar…)

2. Trimester (14- 26 Hafta)

Bu aylarda bolus insülin oranlarım hafif yükselmeye başlamıştı. Bazal ise aynı kaldı diyebilirim. (tabi küçük değişiklikler de yapmıştım.) Doktor kontrollerim devam ediyordu. Perinatolog, endokrin ve k. doğum doktorlarıma düzenli gidiyordum. K. doğum doktorum ikili test istemişti ama onun sonucu sınırda çıkınca 16. haftada üçlü test istedi. Ben de korkuyla yaptırdım. Nitekim korktuğum da oldu ve riskli grupta çıktım. Sonra ne mi oldu dersiniz. Tabii ki de amniyosentez. Sonuçlar gelinceye kadar geçirdiğim sürede yaşadığım üzüntüyü anlatamam. Neyse ki sonuçlar güzel çıktı. Perinatolog doktoruma da 12. (ilk üç ay ultrasonu) ve 20. (detaylı ultrason) haftalarda gittim. İki gidişimde de bir problem çıkmadı çok şükür. Bu arada HbA1c ye her ay baktırdım.

Peki şekeriniz yüksek çıkınca ne yapıyordunuz derseniz; onun için de araya girip ek doz yapıyordum. Novorapid in bir avantajı da şekerinizi istediğiniz rakama 1 saat sonra indirebiliyor olması. Bu yüzden iyi ki pompaya geçmişim diyebilirim. Hesaplamasına gelince; ben 1 ünitenin ne kadar şeker düşürdüğünü az çok biliyordum. O yüzden ayarlamak sorun olmuyordu.

3. Trimester (27- 41 Hafta)

Evet sona yaklaşmaya az kalmıştı ama korkular ne yazık ki hiç bitmiyordu. Çevremdekilerin hastalığımı bilmemesi yüzünden de adım evhamlıya çıkmıştı. Her şeyi fazla büyütüyorsun gibi laflar duyuyordum. Oysa içimden diyorum ki siz ne biliyorsunuz. Bazen gün içinde uykuya daldığımda şekerim düşüyor diye rahat uyumakta da zorlanmaya başlamıştım. Tek çare biraz fazla yiyip öyle uyuyabiliyordum. İnsülin ihtiyacıma gelince gebeliğimin başındaki oran neredeyse ikiye katlandı. Pompadan anlayanlar varsa bazal (17,40) hiç değişmedi diyebilirim ama bolus 8 den 14 e çıktı. Bundan korkulacak bir şey yok vücudun ihtiyacı neyse ona göre insülin göndermek gerekiyor. 32. hafta kontrolümün ardından k. doğum doktorum 3 hafta sonra gel dedi. Sırasıyla 35 – 37 ve 38. haftalarda kontrollerim yapıldı. Bebeğin kilosu konusuna gelince haftasına göre normal sınırlarda kaldı diyebilirim. Sadece karın çevresi 38. haftada 6 gün önden gidiyordu ki bu olağan bir şeymiş. 38. haftada kadın doğum doktorum normal doğumun daha iyi bir seçenek olduğunu söylemesine rağmen endokrin doktorum riskli olabilir diye sezaryen olmanı tercih ederim dedi. Nitekim ben de onun gibi düşünüyordum. Çünkü normal doğum uzun bir süreç olacaktı ve bebeğim de ben de sıkıntıya girebilirdik. Sezaryenle ilgili olarak doktorum GİK solüsyonu (insülin + serum) kullanılacağını ve şekerimin kontrol altında olacağını söyledi. Yalnız dikkat edilmesi gereken konu doğum sonrası şekerinizi tekrar eski dozlarınıza göre ayarlamanız gerekiyor. Bir de bebeğinizin ilk gün hipoglisemi riski olabileceğinden sık sık şekerinin ölçülmesi (saat başı) gerekiyormuş.

VE MUTLU SON…

Doktorumuz sürekli bize 19 ağustosa randevu alın demesinden anlamamız gerekirdi ama biz gayet rahat bir şekilde o gün kontrolümüz var diye hastanenin yolunu tuttuk. 39. haftam bitmişti. Benim daha sancım falan yoktu. Belki de bu nedenden ötürü rahattım. Neyse doktorumuz muayenede bünye olarak normal doğuma uygun olmadığımı ve ne zaman istersek o gün sezaryen yapabileceğini söyledi. Biz de o heyecanla aynı gün sezaryen olmayı kabul ettik. Eşim hemen eve gidip eşyalarımı getirdi. Saat 14:30’da da biricik oğlumuz dünyaya geldi. Bense 16:00 gibi odaya çıkarıldım. Oğlumuzun apgar skoru 10/10 çıkmış. Yani gayet sağlıklıydı. Şeker durumuna gelince bebeklerde şeker ortalamasının tokken 65 civarı olması gerekirmiş. 40 sınır 30lara düşerse hipoglisemi anlamına geliyormuş. Neyse ki hipo problemimiz çıkmadı. Benim şeker seviyesine gelince; ameliyata girmeden önce pompam çıkartılıp serum takınmıştım o şekilde 60 şekerle sezaryene girdim. Yani serum şekerimi yükseltmeden bebeğimiz dünyaya geldi. o gece hastanede aynen kitaplarda okuduğum gibi şekerin serum takınmama rağmen hiç yükselmedi. hep 120 civarı idi ta ki bir sonraki gün öğleye kadar.İşte o zaman pompamı takmaya başladım ve evin yolunu tuttuk.

Her şey su gibi akıp geçti; onca üzüntü, stres hepsine değermiş. Hayatımda bir çok şeyi başarmış bir insandım. Hasta olduğumu öğrendiğimde yaşadığım yenilgiyi anlatamam. Kendime yedirememiştim. Şimdi ise tekrar hayatımda bir şeyleri başarabildiğimi hissediyorum. Diyabete karşı savaşmayı bırakmamak lazım. Her yeni gün bizim için adeta bir savaş ve eğer azmedersek bebek kadar mucize bir şeyi bile başarabiliriz.

Herkese sevgiler.

Allah herkese böylesi bir mutluluğu tattırsın inşallah.

Gül