Tip-1 Diyabetli Melis’in Doğum Hikayesi – Bölüm5
Ve sona doğru yaklaşırken nurtopu gibi başka büyük problemlerimiz vardı artık🥺
3. trimesterde yeniden halsizlikler başlamıştı maalesef. Karnım epey şişmiş, çoğu hareketlerim kısıtlanmıştı. Bu dönemin ortasına doğru sabah açlık şekerim yeniden yükselmeye başlamıştı. 300 lerde değildi ama genelde 200 veya 200 e yakın değerlerdi.
Doktorum bu dönemde beklenilen bir durum olduğunu, sona doğru insülin ihtiyacının artabileceğini söylemişti. Bir nebze rahatlamıştık. Tabi gün içinde diğer açlık değerlerim 70-90 arası, tokluk değerlerim ise genelde 110-130 arası idi. Bu sebeple sabah yükselişleri ortalamada bertaraf oluyordu ve HbA1c de hala 5.8 idi🥳
Kapı önü yürüyüşlerini de aksatmadan, günlük rutinime tam gaz devam ederken, hem doğum ve Corona ikileminin yarattığı problemlere nasıl çözüm bulacağımızı düşünüyor hem de moralimizi yüksek tutmaya çalışıyorduk.
Şehirlerarası yasak vardı zaten. Sakarya’da arayacaktık çözümü. Orası kesindi. Pandemi sebebiyle doğum ve refakatçi prosedürü de belliydi. Doğum anı ise tam bir muallaktı… Bebek emzirme, banyosunu yaptırma vb. Bebek bakımı ile ilgili ne bilmemiz gerekiyorsa doğum ve sonrasında yalnız olma ihtimalimize karşı her şeyi not almış, ders çalışır gibi çalışmıştım Akşamları da eşim işten gelince ona özet geçiyordum.
Evet bu dönemde de bazı şeyler ters gitti, bazı şeyler ise tamamen belirsizdi. Ama bizim için en önemli kısım bebeğimizin o ana kadar sağlıklı gelmiş olmasıydı. Bu sorunlar da geçerdi. İnanıyorduk ve çokça umutluyduk. Moralimizi yüksek tutmak o yüzden başlarda olduğu kadar zor değildi artık.
Derken 32. haftaya yaklaşırken tesadüfler silsilesiyle jinekolog Sedat Umur’dan haberdar olduk. Aslında ismini ve methini çok önceden duymuştuk ama aynı zamanda riskli gebelikler uzmanı olduğunu duymamıştık maalesef. Ah bilseydik. Gerçi şimdi düşününce demek ki diyorum doğru zaman değildi…
Tamam öğrendik ama muayene olmaya gitsek de belki bizi kabul etmezdi. Neticede artık doğuma neredeyse sayılı gün kalmıştı ve takipli hastası değildim ☹️
Muayene olduk. Dosyalarımı inceledi ve beklediğimiz an geldi. Müjdeli ve umut dolu konuşmasını yaptı. Doğumumu yaptıracaktı. Her şey gayet yolundaydı. Bebek de ben de bu süreci çok iyi atlatmıştık. Az bir yol kalmıştı ve böyle devamdı💜
Sabah açlık değerlerimi hala düşürememiştik ama Sedat Bey; “Korkma.” dedi. “Olabilir durumlar bunlar. Bundan sonrası bebeğin zihinsel veya bedensel gelişimine olumsuz etki etmez. Ancak yine de doğum esnasında veya sonrasında bazı zorluklar oluşturabilir. O yüzden 200 üzerine çıkmamamız önemli.” dedi.
Her şeye fazlaca dikkat ediyorduk. Endokrincim de özenle değişiklikler yapıyordu ama değerler düşmüyordu. Tek tesellim 200 üzerine nadiren çıkmasıydı…
Melis
Devamı gelecek…
Melis’in bir önceki deneyimlerini okumak için: https://www.diyabetimben.com/?s=Tip-1+Diyabetli+Melis’in+Doğum+Hikayesi
test