Tip-1 Diyabetli Yaşamınızda Kime, Neden Teşekkür Etmek İstersiniz?
Tip-1 diyabetli hayatımızın hemen hemen tamamı biz tip-1 diyabetlilerin elinde olduğunu düşünsek de “destekçilerimizin de” önemi büyüktür.
Bu destekçiler ya anne, babamız, ya kardeşimiz, ya eşimiz, ya arkadaşımız, ya öğretmenimiz ya da sağlık profesyonelleri olabilir. Ki bu destekçiler listesi o kadar uzayıp gidebilir ki!
Peki hangileri sizler için unutulmaz ve sizce daha önemli?
Kime/kimlere, diyabetimben.com aracılığıyla teşekkür etmek istersiniz?
https://goo.gl/forms/Sa83vnPsNphRwBoY2 linkini bulunan formu doldurup bizimle paylaşırsanız, biz de en kısa sürece teşekkür yazınızı paylaşırız.
test
Tıp 1 Diyabetlilerin en büyük destekçileri sevdikleri olmali. …suanda 30 haftalik hamileyim.. ve malum hamilelik ileriledikce insulinlerimizin dozu artirilsa bile yinede seker degerlerinin dusurmesi cok zor oluyo. mumkunsuzde diye bilirim. buna diyetlerde insulin artimlarida destek olamiyo. ve anne adaylarini cok fazla korkuya salan bi durum bu. malum iri bebek ciger gelisiminde zayiflik.erken dogum riski. bebegin suyununun fazlaligi ve bi cok gozle gorule bilen riskler vardir. yinede umudunuzu kaybetmek yerine dahada sıkı sarilmamiz gerekir bu durumlarda birbirlerine. bana bu surecte en guzel destek esimden geldi… sabah kahvaltimdan aksam yemegime gunluk su tuketime kadar herseyimi kendisi ko trolde tutuyo. yogun is hayati olmasina ragmen benim bile unuttugum herseyimi o bana soylemeden bile yapar. bazen yemek yapmaya usenirim veya baska biseyelre asla sorun etmez ve kollarini sivayipta kendisi gecer mutfaga…. belkide bu bir sansdir bu kadar ozel bir ese sahip olmak. ama insuline bagli bir hamilenin en cok destege ihtiyaci oldugunu unutmamaniz lazim. kimse bundan gocunmasin. eger sizin esiniz kardesiniz veya ailenizden birileri bu kadqr agir yuku tasiyorsa ona elinizi uzatmaktan vazgecmeyin…. belkide siz onun agir yukune ilac ola bilirsiniz….
Anneme babama ve kardeşime buradan teşekkür ediyorum. 2 defa komalık oldum tip1 diyabetim 26 yaşındayım. Ne yazıkki insanlarımız bu konuda eğitimli değil sen şeker hastasısın diyip neredeyse dalga geçenlerimiz var. Arkadaşlarım ve çevrem bana acıyor gibi gözle bakıyor askerlik yapmadın kimse sana kız vermez, şeker hastasısın kimse seninle evlenmez diyen birsürü insan var çevremde, çok eve gelip ağladığım oldu, çok tek başıma gidip yalnız başıma sokaklarda gölgeme dert yandığım oldu vs. Vs. Mecburum çalışmam lazım ekmek parası kazanmam lazım her ne kadar kulak asmasamda bu laflara hergün hergün karşılaşmaktan sıkıldım. Bu yüzden Annem, Babam ve Kardeşime buradan da teşekkür ediyorum, hiçbir zaman hatırlatmazlar bana hastalıgımı ve çok yardımcı olurlar üzülmemem için…